O κανόνας καταργείται

Ικανοποιημένη δηλώνει η κυβέρνηση από την εξέλιξη της δημοπρασίας για τις τηλεοπτικές άδειες. Αντί για ικανοποιημένη, ωστόσο, θα έπρεπε να δηλώνει προβληματισμένη. Όχι γιατί τα 246 εκατομμύρια δεν θα έπρεπε να είναι ευπρόσδεκτα αλλά γιατί με βάση την κοινή λογική κάτι δεν πάει καλά.

Ένας επιχειρηματίας δίνει λεφτά για μία επένδυση με απώτερο σκοπό αρχικά να τα πάρει πίσω και κατόπιν να αποκομίσει κέρδος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, ο κανόνας αυτός καταργείται, καθώς όλοι οι άνθρωποι της τηλεόρασης ομολογούν ότι είναι από δύσκολο έως απίθανο να γίνει απόσβεση των χρημάτων που δόθηκαν για την απόκτηση των αδειών.

Επομένως εξ αρχής μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την επένδυση των καναλαρχών «προβληματική». Και γι’ αυτό δεν πρέπει να πονοκεφαλιάζουν οι επιχειρηματίες που νόμιμα έδωσαν τα χρήματά τους αλλά οι κυβερνώντες που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τη νέα τηλεοπτική πραγματικότητα. Η δημοπρασία βασίστηκε στη λογική «όποιος δώσει τα περισσότερα παίρνει άδεια». Δυστυχώς δεν υπήρξαν ποιοτικά κριτήρια για την αγορά ενός τόσο πολύτιμου δημόσιου αγαθού, που μπαίνει σε όλα τα σπίτια από άκρη σε άκρη της Ελλάδας.

Η κυβέρνηση λοιπόν αποφάσισε να παίξει με όρους αγοράς. Η αγορά, ωστόσο, είναι αδυσώπητη. Αμείλικτη. Γιατί κανένας επιχειρηματίας στον κόσμο δεν πετάει τα χρήματά του. Συνεπώς, το μέλλον θα δείξει αν θα έχουμε ένα παγκοσμίως πρωτοφανές φαινόμενο τέσσερις άνθρωποι να έδωσαν χωρίς ανάλογο αντίκρισμα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ ή εάν θα έχουμε μία επανάληψη σφιχταγκαλιάσματος της τέταρτης εξουσίας με τη δεύτερη σε μία πιο άγρια εκδοχή της.