Ένας ακήρυχτος πόλεμος

O νέος πόλεμος που άνοιξαν οι Τούρκοι στη Συρία δεν θα είναι και ο τελευταίος. Το τι θα ακολουθήσει κανείς δεν το ξέρει… Ένας πόλεμος από όποια πλευρά και αν είσαι, έχει πάντα θύματα.

 

Στην Ελλάδα πάντως έχουμε τον δικό μας πόλεμο. Ακήρυχτος μα καθημερινός, με πολλά θύματα, με τραυματίες, με σπίτια να «κλείνουν» από τη μια στιγμή στην άλλη. Είναι ο πόλεμος των τροχαίων δυστυχημάτων. Έχω ξαναγράψει και άλλη φορά για αυτή την «κατάρα» που δεν έχει τελειωμό, αλλά και πώς να κλείσεις τα μάτια σ αυτό το φαινόμενο…

 

Δεν υπάρχει ελληνικό σπίτι που να μη έχει θρηνήσει έναν κοντινό άνθρωπο από πατέρα μάνα, φίλο και αδερφό στην άσφαλτο.

 

Είχα συναντήσει τον Τάσο Μαρκουϊζο, οδηγό αγώνων και εκπαιδευτή οδικής συμπεριφοράς. Σε μια σύντομη συνομιλία, που είχε τονίσει το εξής. «Μπαίνουμε στο αμάξι και οδηγούμε έχοντας ενα σωρό σκέψεις, δεν έχουμε την προσοχή μας στο δρόμο. Βλέπουμε το κινητό, μιλάμε, χαζεύουμε, έχουμε σκοτούρες. Ο οδηγός πρέπει να έχει καθαρό μυαλό, όταν πιάνεις τιμόνι πρέπει να σκέφτεσαι μόνο τον προορισμό σου και την ασφάλεια τη δική σου και των άλλων»

 

Ομολογώ ότι δεν είχα σκεφτεί ποτέ έτσι οδηγώντας περισσότερο από 25 χρόνια. Ποιος έλληνας που πιάνει τιμόνι δε σκέφτεται δέκα διαφορετικά πράγματα και τι να πω και γι αυτούς που είναι υπό την επήρεια αλκοόλ;

 

Ο Τασός Μαρκούιζος – γνωστός στο κοινό ως «Ιαβέρης» μίλησε και στη Βουλή, αλλά η είδηση πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων.

 

Εξήγησε το μέγεθος του προβλήματος στη χώρα μας. Τα λόγια του ανατριχιαστικά.

 

«Τα τελευταία χρόνια έχουμε περίπου 250 θανάτους από σεισμούς, και άλλους τόσους από πυρκαγιές. Όμως, η πιο 'ακίνδυνη' καθημερινή συνήθεια, αυτή της οδήγησης, έχει 130.000 χιλιάδες νεκρούς, 350,000 ανάπηρους και 2 εκατομμύρια τραυματίες. Είμαστε ο πιο επικίνδυνος λαός της Ευρώπης και με βούλα. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat, η Ελλάδα είναι πρώτη στα ατυχήματα. Το 87% από αυτά, γίνονται με χαμηλές ταχύτητες, μέχρι 40 χιλιόμετρα και τα περισσότερα γίνονται μέσα στη πόλη»

 

Θυμάμαι πάντα τον φίλο μου τον Γιώργο, μόλις 20 χρονών, που έχασε τη ζωή του επειδή ένας ηλικιωμένος οδηγός παραβίασε το STOP.

 

Aλλαξε η ζωή μιας οικογένειας από τότε που χάθηκε το σπλάχνο της.

 

Κι όμως τελικά τι φταίει και αντί τα τροχαία να μειώνονται, αυξάνονται; Πέρα από τη δική μας συμπεριφορά, υπάρχουν και οι δρόμοι του «θανάτου», βλέπε βόρειο οδικό άξονα Κρήτης και εθνική Πατρών-Πύργου, ο θεός να την κάνει Εθνική οδό.

 

Εκτός από κακή οδηγική συμπεριφορά και η πολιτεία έχει τη δική της ευθύνη για έργα που έπρεπε να έχουν γίνει 30 χρόνια πριν.

 

Καλό φθινόπωρο…

 

Φωτό: argino/digital-camera