Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024 - 06:30

Eίμαι ο Μίκης. Είμαι ‘Ολοι.

Όλοι αυτοί οι μεγάλοι και σπουδαίοι (ο Μίκης μας ήταν ηχηρό  παράδειγμα) είναι τα ‘άνθη’ του Είδους μας. Είναι Εμείς.
 
Από τον Μάριο Νόττα
 
Ο Μίκης ‘μας’,  ήταν όλα όσα θα ήθελε κανείς να είναι: Ταλαντούχος, ευφυής, αγαπητός, αγωνιστής, πνευματικός, διανοούμενος, Πολίτης του Κόσμου. Α, ναι: Και με μία βαθιά, διαπεραστική αίσθηση του χιούμορ. Που προσιδιάζει σε ιδιαίτερα εξελιγμένους συνανθρώπους μας.
 
Αυτή η τυπολογία (στην οποία ανήκουν ελάχιστοι), αλλά και άλλοι που συγκεντρώνουν μόλις ένα κλάσμα των παραπάνω γνωρισμάτων, έχει την ‘δυστυχία’ να συγκεντρώνει κάθε λογής γκρίνια, μεμψιμοιρία, καλο-κακόπιστη κριτική, δικαιολογημένη ίσως ζήλεια,  και σε αρκετές περιπτώσεις φθόνο.
 
Ο υπογράφων, πρώτος και χειρότερος απ’όλους, θα ήθελε σε διάφορες στιγμές της ζωής του, να είναι ο δάσκαλος Κρισναμούρτι, ο Δαβίδ Μπ., ο Δημόκριτος, ή ο Μπόρις Βιαν (λίγο ‘διαταραγμένο’, αυτό το χαρμάνι, σε γνώση μου ..). Είναι η ‘ματιά’ όμως, που κάνει τη διαφορά.  
 
..Πολλοί λένε «γιατί αυτός και όχι εγώ». Βρίσκουν τον υπαίτιο για την μικρού βεληνεκούς ύπαρξή τους (όπως την αντιλαμβάνονται) στη ‘κακούργα κενωνία’, ή στην υπερβατική ζαριά (ανυπαρξία Θεού)  που σε άλλους δίνει απλόχερα και άλλους τους ρίχνει στη βιοπάλη. Και φθονούν την επιτυχία, την επίτευξη, ή την λαϊκή αγάπη. Σπάνια εντοπίζουν την ‘ίδια ευθύνη’ (αν και όταν υπάρχει, βέβαια..)
 
Τι τους διαφεύγει ; Ένα και μοναδικό: Η αντίληψη του Όλου. Όλοι αυτοί οι μεγάλοι και σπουδαίοι (ο Μίκης μας ήταν ηχηρό  παράδειγμα) είναι τα ‘άνθη’ του Είδους μας. Είναι Εμείς. Το λουλούδι της εξέλιξης που εκπροσωπούσε ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν ποτισμένο με τις αρετές και τα λάθη γενεών επί γενεές. Φύτρωσε σε μία γλάστρα πλασμένη από άπειρους αγγειοπλάστες -μόλις 10 γενιές πίσω, ο Μίκης είχε 1024 γεννήτορες ! (Οι γονείς των γονιών του, οι προπαππούδες του).. Τα μαθηματικά της εξέλιξης, δείχνουν πως στους λίγους καταγεγραμμένους αιώνες που αποκαλούμε ‘Ιστορία’ το σύνολο π.χ. των κατοίκων μιας γεωγραφικής ενότητας (όπως η Ελλάδα) συναποτελεί «τους γονείς» καθενός από εμάς, όχι μεταφορικά, αλλά κυριολεκτικά.
 
Γιατί να μην ‘χαιρόμαστε’ με όσα πετυχαίνουν τ’ αδέλφια μας ; Οι επιτεύξεις του Μίκη, του Γαβρά, του Μάνου, του Καραθεοδωρή, τόσων και τόσων συμπολιτών μας, αλλά και άλλων, αλλού στον πλανήτη και στον χρόνο, του Τέσλα, του Γκάντι, του Vermeer και του Ηράκλειτου είναι ‘δικές μας’.  Απαιτούνται δισεκατομμύρια ανθρωποώρες μόχθου, κάτω από συνήθως σκληρά μοντέλα κοινωνικής οργάνωσης για να αναπτυχθούν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ένα ‘Άνθος’ θα εκδηλωθεί. Το Άνθος όμως, δεν ‘ανήκει στον εαυτό του’, ούτε εκδηλώνεται ‘εν κενώ’.  Το Άνθος είναι το απαύγασμα της προσπάθειας σε χίλια δυο μετερίζια μιας σειράς φυλών, δεξιοτήτων, δοξασιών και Κόπου. Όλων όσων προηγήθηκαν και όλων των τωρινών αδελφών μας.
 
..Μια τέτοια κραυγαλέα περίπτωση ήταν / είναι ο Μίκης. Δύσκολο άλλωστε να κάνεις χρήση παρατατικού γι αυτόν. Είναι τόσο επιδραστικώς παρών στην ύπαρξή μας, όσο είναι τα πρώτα λόγια της μάνας στη κούνια, ή η πρώτη δημοτικού στα έξη μας χρόνια. 
 
Άκουσε με  προσοχή το ‘Άξιον Εστί’. Ένα Έργο του Μίκη και του άλλου πανέμορφου άνθους της φυλής μας, του Ελύτη. Δεν είναι, δεν μπορεί να είναι κάτι τέτοιο δημιούργημα ενός Μουσουργού, ή ενός Ποιητή. Το μαγικό ραβδί που οδηγούσε το χέρι του Ελύτη στο λευκό χαρτί και του Μίκη στην παρτιτούρα, κρεμόταν από δισεκατομμύρια λεπτοφυή νήματα, που δονούντο ως μυστικές χορδές, συνέχοντας τον πόνο, την ελπίδα, την απαντοχή και το δάκρυ μας. 
 
Δεν είναι επίσης παράξενο που οι δύο αυτοί Δημιουργοί δεν έχουν ένα κοινό «πολιτικό» γνώρισμα. Τους συνέχουν η ευγένεια, η ευαισθησία και  ο Ανθρωπισμός τους. Αυτά είναι τα πραγματικά ‘όργανα του Μάστορα’ με τα οποία αφουγκράστηκαν τόσα πολλά. Και τα συμπύκνωσαν με τον μοναδικό εφικτό τρόπο – την Τέχνη τους, παράγοντας ποιητική και μουσική ευλογία. 
 
..Είχα χίλιες δυο σημειώσεις να σου ‘περιλάβω’ στα σημερινά μας. Εξόρυξα υπάρχον υλικό, και  ερεύνησα ‘έξω’. Ήθελα να σου μιλήσω για την Ανατομία του Άνθους, το μεγαλείο της απλότητας που κρύβει την ‘μαστοριά’ του σύμπαντος, την νομοτέλεια της Δημοφιλίας όταν συνέχεις την ευαισθησία ενός λαού για δεκαετίες, τον ρόλο του Μίκη στην Πολιτιστική Έκρηξη των ’60 και την ευλογία του γένους μας (και της συγκυρίας του 2021) να έχουμε κοντά -εδώ γύρω- προσωπικότητες όπως είναι ο Ξαρχάκος, ο αειθαλής νεανίας Διονύσης και ο Μαρκόπουλος. 
 
..Τόσα όμως χωράει η Σελίδα. Μεγάλη η χαρά της Επικοινωνίας μας.
 
*Ο Μ.Ν. ‘φορτώνει’ με την ασχήμια που στην επανάληψή της γίνεται ‘αόρατη’ και μοιρολατρικά αποδεκτή. Θεωρώντας τον εαυτό του, την ‘τάξη’ του και τους φίλους του ως μέρος του προβληματος, γράφει για μικρά και μεγάλα εωσφόρα.
Σε περιόδους νηφαλιότητας, διευθύνει το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Επικοινωνίας