Η κοινωνίας μας

Eίναι η μόδα της εποχής… «SURVIVOR»! Xιλιάδες κόσμου μαζεύονται το βράδυ μπροστά στον τηλεοπτικό δέκτη για να δουν τους «μαχητές» και τους «διάσημους» να διαγωνίζονται για τη νίκη που θα τους δώσει ένα πιάτο… μακαρονάδα, ένα γιαούρτι, ένα τοστ…

Νέοι άνθρωποι «επώνυμοι» και «ανώνυμοι» που ζουν εδώ και πολύ καιρό στον Άγιο Δομίνικο στην Καραϊβική. Το έπαθλο 100.000 ευρώ για έναν νικητή!

Βάσει μετρήσεων των ειδικών υπάρχουν στιγμές που περισσότερο από 3.000.000 Έλληνες έχουν δει έστω για λίγο το τηλεπαιχνίδι επιβίωσης υπό δύσκολες συνθήκες, με πείνα, δίψα κ.τ.λ…

Τα ποσοστά τηλεθέασης φθάνουν ακόμη και το 75% σε πεντάλεπτα, σαν να λέμε, δηλαδή, τηλεθέαση που κάνει η Εθνική ομάδα μπάσκετ όταν πάει να κατακτήσει κάποιο τρόπαιο ή η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου μια φορά στα δέκα χρόνια. Μια στρατιωτική παρέλαση που είναι κάτι που παραδοσιακά βλέπει ο κόσμος, άντε να φθάσει το 25% για να σας δώσω ένα μέτρο σύγκρισης.

Αναρωτιέμαι αν αυτά τα εκατομμύρια των Ελλήνων τηλεθεατών γνωρίζουν και άλλους διάσημους… τον Ο. Ελύτη, τον Ν. Καζαντζάκη, τον Γ. Ρίτσο, τον Μ. Χατζιδάκι, τον Μίκη Θεοδωράκη ή άραγε γνωρίζουν μόνο τον Σπαλιάρα – προς Θεού δεν έχω κάτι με τον άνθρωπο – τον Α. Γεωργιάδη, τον Σ. Ρουβά κ.ά….

Όλα τα εκατοντάδες χιλιάδες νέα παιδιά αλλά και οι μεγάλοι που βλέπουν το SURVIVOR σκέφτομαι ότι θα απαντούσαν «μα, δεν έχει κάτι άλλο η τηλεόραση να δω;». «Είναι τόσα τα βάσανά μας που θέλουμε κάτι να ξεφύγουμε…». Απαντήσεις αυτού του τύπου. Και γιατί να μη διαβάσουμε ένα βιβλίο, θα πρότεινα εγώ; Γιατί να μη βρεθεί η παρέα σε ένα σπίτι για συζήτηση για έναν προβληματισμό; Είμαι ρομαντικός; Ναι, ίσως να είμαι; Ίσως να αδικώ και τα παιδιά, ειλικρινά δεν ξέρω πια τι είναι σωστό και τι είναι λάθος… τι είναι καλό, μέτριο και κακό, κάπου χάνουμε κι εμείς οι μεγαλύτεροι την… μπάλα, για να χρησιμοποιήσω τη γλώσσα των παιδιών.

Αφήνοντας το Survivor θα πάω σε ένα άλλο φαινόμενο της εποχής.

Αρτέμης Σώρρας. Λόγω επαγγελματικής ενασχόλησης μελετώντας τους αριθμούς της τηλεθέασης στα δελτία ειδήσεων προκύπτει πως μόλις υπάρχει ρεπορτάζ γύρω από τον άνθρωπο που θα σώσει τη χώρα με τα 600 δισ. ευρώ που λέει πως διαθέτει, η τηλεθέαση εκτοξεύεται στα ύψη.

Τα ερωτήματα πολλά; Η περιέργεια του κόσμου; Αυτά που λέει ο «φαντομάς» δισεκατομμυριούχος που τον ψάχνει η Αστυνομία και δεν τον βρίσκει; Η ιστορία του και οι φανατικοί πιστοί του που διαδηλώνουν στους δρόμους ακόμη και τώρα που έχει καταδικαστεί από τη Δικαιοσύνη;

Αυτή λοιπόν είναι η κοινωνία μας αυτή τη στιγμή; Αυτό θέλουμε; Ή δεν είναι έτσι κι έχω λάθος; Μήπως είναι η κοινωνία του φαίνεσθαι; Γιατί ασφαλώς υπάρχουν και άλλοι «διάσημοι» και «μαχητές» της καθημερινότητας. Ο δάσκαλος στο σχολείο, ο φοιτητής που δίνει τη μάχη του στην έρευνα, ο νέος που παλεύει στο εξωτερικό για να τα φέρει βόλτα, ο αγρότης που εξάγει το προϊόν του στο εξωτερικό, τα παιδιά του γυμνασίου που φτιάχνουν μια μίνι φόρμουλα ή ένα ρομπότ για να πάρουν μέρος σε διεθνή διαγωνισμό. Αν με ρωτάτε τι προτιμώ σίγουρα αυτούς τους άσημους «διάσημους»…

Φωτό: Νίκος Καρτάλιας