Στην χώρα του… φραπέ

 

Συγχωρέστε μας, μέρες γιορτινές που είναι, αλλά ακόμη και όσοι (λίγοι) είχαμε μια ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει σε αυτή την χώρα έχουμε ηττηθεί οικτρά και μάλιστα από τα… αποδυτήρια.

 

Τα όσα γελοία έγιναν στην Εξεταστική της Βουλής για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τον φραπέ, τον τζίτζι και τα σκισμένα καλσόν αντανακλούν την αξιοθρήνητη πραγματικότητα των νεοελλήνων. Όλοι τα είδαμε, είτε σε ζωντανή μετάδοση είτε μέσα από τις εκπομπές των καναλιών που σε ρόλο «ευρωπαίων κριτών» οι τηλεπερσόνες δίκασαν την αθλιότητα που εξελισσόταν στον… ναό της Δημοκρατίας, χωρίς να καταλάβουν ότι και οι ίδιοι κολυμπάνε στον ίδιο λάκκο συντηρώντας τα περιττώματα που μας… πολιορκούν.

 

Μην ξαφνιαζόμαστε. Αυτή είναι η κοινωνία μας, αυτοί είναι οι πολιτικοί που αναδείξαμε και αυτοί είναι οι σύγχρονοι Γκρούεζες που μασάνε μέχρι τέλους τα χρήματα της Ευρώπης. Θυμάστε άλλωστε την αμίμητη ατάκα του… υπουργού Μαυρογιαλούρου: «Τι δουλειά κάνεις ρε Γκρούεζα;» και την απάντηση… «Με αδικείτε κύριε υπουργέ, εγώ σκοτώνομαι για το κόμμα» (Υπάρχει και Φιλότιμο, γυρισμένο το 1965!).

 

Σαν να μην άλλαξε τίποτα, λοιπόν, και ας πέρασαν 60(!) χρόνια τα επιδοτούμενα βοσκοτόπια της χώρας το 2019 ήταν 352.000 στρέμματα και σε έναν χρόνο έγιναν 1.569.000 στρέμματα, ενώ μόνο ένα ΑΦΜ άρπαξε 19,6 εκατ. ευρώ δηλώνοντας 250.000 στρέμματα.

 

Και εδώ θα θυμηθούμε την άλλη αξέχαστη ατάκα του Αυλωνίτη… «φάτε, φάτε… φάτε πεινάλες». Μόνο που όπως είπαμε τα χρήματα δεν είναι δικά μας και ο κάθε «φραπές» θα βρεθεί αντιμέτωπος με την μηχανή που… κόβει το χρήμα, αλλά κόβει και κεφάλια.

 

Και μαζί με μια κυβέρνηση που έκανε τα στραβά μάτια, (όπως και οι προηγούμενες φυσικά) αλλά και ένα ολόκληρο σύστημα που λάδωνε την αλυσίδα της μάσας, η χώρα μας παραμένει στον γνώριμο ρόλο της αρπαχτής και την Σαπφώ Νοταρά να φωνάζει «εδώ μέσα γίνονται σόδομα και γόμορα». Ναι, αυτή η φωνή ηχεί ξανά στα αυτιά μας, μόνο που έρχεται στο προσκήνιο και ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος να μας λέει «Όξω βρεεεεεεεε».

 

Αγαπημένοι αναγνώστες της Boulevard, μην κρυβόμαστε άλλο. Τα ευρωπαϊκά χρήματα της Ευρώπης τελειώνουν και όσα έμειναν προορίζονται σε μεγάλο βαθμό στην άμυνα και τους εξοπλισμούς, ενώ όπως είναι ήδη γνωστό στον Πολυετή Δημοσιονομικό Προϋπολογισμό 2026-29 προβλέπεται ότι οι επενδύσεις θα αυξηθούν 10,2% το 2026, 4,1% το 2027, θα πέσουν στο 0,9% το 2028 και στο 0,8% το 2029. Μια συρρίκνωση που θα έχει άμεσο αντίκτυπο στις ζωές μας καθώς αποτελούν το 16% του ΑΕΠ της χώρας, όπως πρόσφατα έγραψε ο Κώστας Καλλίτσης.

 

Δυστυχώς 60 χρόνια μετά την ελληνική κωμωδία της Φίνος Φιλμ, σε σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου και πρωταγωνιστές τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και τον παρατρεχάμενο του συστήματος Διονύση Παπαγιαννόπουλο, όλα είναι ίδια, ίσως και χειρότερα, με το ουσιωδέστερο πολιτικό πρόβλημα στην Ελλάδα, να παραμένει «η ποιότητα της ζωής στο οργανωμένο κράτος και οι στόχοι της συλλογικότητας, να μην θίγεται ούτε από τα κόμματα, ούτε από τη δημοσιογραφία», όπως έγραψε ένα χρόνο πριν πεθάνει ο Χρήστος Γιανναράς στην «Καθημερινή».

 

Γιατί τελικά ο στόχος είναι άλλος… Να μην κλείσουν οι πληγές και να συνεχίσει το μπόλιασμα της απάτης σε μια κοινωνία που περιθωριοποιεί και καταδικάζει κάθε τι που μπορεί να την βγάλει από τα αδιέξοδά της.

 

«Καλοί μου άνθρωποι»… αυτοί είμαστε και ας φροντίσουμε στο επόμενο σκάνδαλο να μην… πέσουμε από τα σύννεφα.

 

Καλά Χριστούγεννα.