Ανέστιοι κα πένητες

«Οι μέρες που έρχονται θα είναι δύσκολες, όπως κάθε φορά που το καινούργιο γεννιέται υπάρχουν ωδίνες. Η διαπλοκή βάραινε με τη σκιά της το πολιτικό σύστημα για πολλά χρόνια, βιώνει όμως τις τελευταίες ημέρες της πρωτοκαθεδρίας της. Η διαπλοκή το επόμενο διάστημα τελειώνει και επιτίθεται σκληρά. Η χώρα όμως έχει γυρίσει σελίδα. Θα αντέξουμε να υλοποιήσουμε την εντολή που τρεις φορές μας έδωσε τον τελευταίο χρόνο ο ελληνικός λαός με σαφήνεια».

Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Έλληνα πρωθυπουργό, ο οποίος κατά την ομιλία του στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο εξαπέλυσε -εκτός των άλλων- νέα επίθεση κατά των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Η ομιλία του κ. Τσίπρα, ήταν μια από τα ίδια. Δεν είπε κάτι συγκεκριμένο, ούτε για την κρίσιμη διαπραγμάτευση, ενώ δεν έδωσε κανένα επιπλέον στοιχείο για το πώς θα χειριστεί το αγκάθι του ασφαλιστικού.

Ο κ. Τσίπρας δυστυχώς δεν έκανε το αυτονόητο. Δεν κατάφερε ούτε αυτές τις κρίσιμες ώρες να εμψυχώσει και να δώσει κουράγιο στους Έλληνες πολίτες που πλέον εκτός από την πενία πλήττονται και με το τέρας του μεταναστευτικού – προσφυγικού και την ολοένα και πιο οπισθοδρομική στάση των Ευρωπαίων εταίρων.

Από την άλλη πλευρά, η αξιωματική αντιπολίτευση είναι σχεδόν ανύπαρκτη και αρκείται σε απλές ανακοινώσεις, δελτία Τύπου που δεν έχουν ούτε να προσθέσουν το παραμικρό ούτε να επιλύσουν τα όποια προβλήματα. Η ΝΔ παραμένει αγκυλωμένη λύνοντας σταυρόλεξα για τον τρόπο που θέλει να κινηθεί. Δεξιά της δεξιάς ή στο κέντρο με ολίγη δεξιά.

Απογοήτευση. Λύπη και τελικά οδύνη για τις μέρες που έρχονται. Και πώς θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πράγματα όταν μια ζωή μπαλώνουμε τα ρούχα που φοράμε. Όταν δεν αποφασίζουμε να τα πετάξουμε και δεν παίρνουμε την απόφαση να ράψουμε τα δικά μας και ας μην είναι από τις καλύτερες κλωστές της υφηλίου.
Πώς μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα όταν ακόμη και σήμερα μένουμε θεατές στους πολιτικούς θεατρινισμούς και στα μεγάλα λόγια κατά της διαπλοκής καταπατώντας την ίδια στιγμή την αριστεία. Και αντ’ αυτού βλέπουμε καθημερινά να διορίζονται άνθρωποι σε θέσεις -κλειδιά με γνώμονα την αναξιοκρατία, διατηρώντας σε όλο της το μεγαλείο τη μετριοκρατία.

Ο κ. Τσίπρας χάνει δυστυχώς χρόνο, που πλέον δεν μας περισσεύει. Ενώ θα έπρεπε με τις πράξεις του να δώσει όραμα στους νέους ανθρώπους και στις παραγωγικές ομάδες του τόπου, τους βυθίζει ακόμη περισσότερο στην ανασφάλεια.

Οι μέρες όμως είναι κρίσιμες. Οι εταίροι έχουν τη γνωστή τους στάση, και η επιβολή περιορισμών στην κίνηση ανθρώπων θα έχει ακόμη μεγαλύτερες συνέπειες για την χώρα μας. Η Ελλάδα χρειάζεται σχέδιο εξόδου από τη μέγγενη των μνημονίων ώστε να πάψει να θυμίζει την ορχήστρα του «Τιτανικού». Όμως αυτό το σχέδιο απουσιάζει.

Και επιτέλους ας σταματήσουμε το «παιχνίδι» πιέζομαι στα εξωτερικά, επιτίθεμαι στα εσωτερικά. Δεν πρέπει να είναι αυτός ο προσανατολισμός μας. Στόχος μας πρέπει να αποτελεί ένα πρόγραμμα τιμής από όλους ώστε κάποια στιγμή οι απόγονοί μας να μη μιλούν και αυτοί για καμένη γη…