"OΥΣΤ, ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΕ !"

Τα υπέροχα Ελληνικά της Απόγνωσης, του Γινατιού και του Θανάτου

Από τον Μάριο Νόττα*

Ας περιηγηθούμε στις ‘ερημιές’ της Ετυμολογίας της ζωντανής, μοναδικής μας («ανάδελφης») γλώσσας. Πρωινός αθλητικός τύπος: Σου έχω ξαναγράψει για την ‘διαστροφή’ των πρωτοσέλιδων στην πρωινή ..τελετουργία του WC. Φυσικά μέσω του «ηλεκτρονικού περίπτερου» του κινητού. (..Όχι ότι δεν μου λείπει ώρες ώρες το ‘χαρτί’.. Άλλωστε, ως παιδί, θυμάμαι Πάσχα, εκεί στις παρυφές του Πηλίου: Σε ένα καρφί  στον τοίχο, το ίδιο ‘χαρτί’, σε κομμάτια, ‘κοσμούσε’ τον τοίχο της ..τουαλέτας στον κήπο του δίπατου εξοχικού.. Oχι σπάνια, προσπαθούσα να συνθέσω τις ειδήσεις –ή καμιά «πονηρή» εικόνα-  από τα μαυρόασπρα σπαράγματα. Μιλάμε για την αποκορύφωση του reuse-reduce-recycle, τα έντυπα ΜΜΕ στην πλήρη τους ..αξιοποίηση..! Τέλος σχοινοτενούς παρένθεσης, με υπόδειγμα προ-εφηβικής περιβαλλοντικής εκπαίδευσης)..

Στο κραυγαλέο αθλητικό πρωτοσέλιδο, ο αρχισυντάκτης ..έκανε πάρτυ: «Ούστ , Ξεφτιλισμένε..!» Το χαιρόταν η ψυχούλα του.. Ξέδινε ο άνθρωπος και μαζί του το οπαδικό κοινό, οι αδικημένοι της αθλητικής, αλλά και κάθε «της Ελληνικής Παιδείας μετέχων», από την ..ποιητικότητα (no shit..!) και την μη-προφανή δημιουργικότητα της απόγνωσης..  Την ευθέως συνδεόμενη με το άλλο γνωστό, έως επιρρηματικό, επίθετο..: Ξεφτίλα !

Αν νομίζεις πως έχει να κάνει με το «ξέφτι» το «ξέφτισμα», συνέχισε να διαβάζεις: Η Ξεφτίλα αφορά τον ευτελή, τον φτηνό. Ο δε Ξεφτιλισμένος, δεν είναι άλλος από τον Ευτελισμένο, δηλαδή (πολύ χειρότερα..) κάποιον που «έχασε, προς τα κάτω, την τιμή του..» που ήταν «πάνω» και είναι «τζάμπα» (χα-χα, αυτό σημαίνει made in japan – τζάμπα !).

..Και που σίγουρα ΔΕΝ είναι Μέγκλα (μέγκλα=made in England –τα στιβαρά προϊόντα από Αγγλία, μετά τον 2^ο παγκόσμιο, που δεν ήταν καθόλου “τζάμπα”).

Ξεφτιλισμένη, για παράδειγμα, στην κυριολεξία, είναι η Ελληνική Οικονομία..  Kάτι σαν το πιο σύντομο ανέκδοτο, το γιατί θα μας (από)δείξει, άλλη μια φορά, η Ετυμολογία:

Εconomy, stupid, δεν αφορά τα λεφτά, την διαχείριση και το χρηματιστήριο.. Αφορά τον Νόμο, δηλαδή την Διοίκηση του Οίκου μας. Να στο πω στα κουτο-εσπερινά να το καταλάβεις: Όχι Business, αλλά Ηome Administration. Oπου ‘Ηome’ είναι η φωλιά, το σπίτι, η γειτονιά, η πόλη, η χώρα, η Ευρώπη κλπ. κλπ.

H ‘φωλιά’ λοιπόν, έχει τους νόμους της. Άρα την Οικο-Νομία της. Πρώτος και βασικός: Την φτιάχνουμε κλαδάκι-κλαδάκι. Οι διαδικασίες απότομου/νέο-πλουτισμού θα την κάνουν ευάλωτη και ασταθή. Δεύτερος: Την προσανατολίζουμε σωστά και βάζουμε καλή ποιότητα λάσπη. Τρίτος και σημαντικός: Δεν ..αποπατούμε εκεί που ζούμε. Ο σεβασμός προς την Εστία και η τήρηση απλών κανόνων συνύπαρξης με τις φωλιές των τρίτων διασφαλίζει την αποφυγή Κρίσεων παντός είδους. Η αναφορά είναι ελπίζω σαφής, και αφορά τον βιασμό κάθε είδους του Περιβάλλοντος, των άλλων και εν γένει της Φύσης, ελέω «ανάπτυξης». Όλα αυτά συνθέτουν, μερικώς, τον Ορισμό της Οικο-Νομίας, υπό τον περιορισμό μιας παραγράφου, τέλος πάντων..

Εδώ έρχεται ο άλλος συνυφασμένος με τον παραπάνω, παρεξηγημένος καθημερινός όρος: Αυτός της Εργασίας, που, όπως γνωρίζεις, αφορά το Έργο. Και δεν έχει καμία σχέση με την «δουλειά», δηλαδή την «δουλεία». Η πραγματική έννοια απέχει τόσο πολύ από τον επικοινωνούμενο καθημερινώς όρο, όσο η Εργασία από την Δουλεία. Και δεν αναφέρομαι (μόνον) στην κυριολεξία.. (άλλος ‘μαγικός’ όρος αυτός..) ..Αλλά μιλάω για το ΜΠΝ (Μη-Προφανές-Νόημα..!)

..Το μου-που-νου, λοιπόν, της Εργασίας δεν είναι ούτε καν το πιο πάνω προφανές, δηλαδή η παραγωγή Έργου, ως προς το φυσικό αποτέλεσμα. Και πολύ περισσότερο δεν είναι αυτό που κάνεις για να πληρώνεσαι, δηλαδή για να ζεις.  Είναι αυτό που επωμίζεσαι να κάνεις για τους άλλους. Σε αντάλλαγμα όσων κάνουν αυτοί για εσένα. Ένα περίπλοκο «νομισματικό» --(ώωωωπα, τώρα ‘τόχεις’ το κλειδί.. ‘νομισματικό’ προέρχεται από το «..Νομίζω..» και δι’αυτού με τον ‘Νόμο’ και δεν σχετίζεται με τα φραγκοδίφραγκα και τα Ευρά..!)—σύστημα, «εγγυάται» πως υπάρχει κάποια ‘δίκαιη αντιστοιχία’ μεταξύ εκείνων που κάνεις για τους άλλους και των αγαθών και υπηρεσιών που απολαμβάνεις από αυτούς. Άσχετο με το ότι λόγω Κακής Οικο-Νομίας αυτό δεν επιτυγχάνεται ορθώς. Η ουσία παραμένει: Αυτό που θες «να γίνεις όταν μεγαλώσεις» δεν (θάπρεπε να) είναι αυτό που σου έμαθε η μανούλα σου, και πολύ περισσότερο αυτό που σου έμαθε η επικρατούσα κανιβαλική επί-πτωμάτων-ανέρχομαι κουλτούρα του Γιάπι (γιάπι=young urban professional, περήφανε –ελπίζω- νεόβλαχέ μου..)

Άνω τελεία στις 652 λέξεις, πριν ο διευθυντής.. χάσει την ψυχραιμία του, του δοκιμάζω τις αντοχές, μηνιαίως..! Γραμμάτιο εκδίδω για το δεύτερο και ..άκρως ψυχαγωγικό μέρος του Πονήματος, το του Θανάτου μετέχον.

Φιλώ σε, à bientôt.. Mάριος.

*Ο ΜΝ, ασυστόλως και συστηματικώς εμφιλοχωρεί σε πεδία μη-ειδημοσύνης του. Όταν  ευρίσκεται σε οικεία ύδατα, διευθύνει το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Επικοινωνίας – ECI European Communication Institute.

**Φωτό: Παππούς με εγγονό/Ζωγραφική: Γιώργος Ιακωβίδης