Άπειρη βλακεία

Είναι πραγματικά κρίμα που πνίξαμε σε τόσο λίγο διάστημα την υπευθυνότητα και την σοβαρότητα που δείξαμε τον περασμένο Μάρτιο - Απρίλιο στα κύματα του εφησυχασμού και της βλακείας.

Είναι στιγμές –και δεν είναι λίγες, που έχεις την αίσθηση ότι ζεις σε μια φαιδρή χώρα, με αστείο πολιτικό σύστημα και με πολίτες (κατά πλειονότητα;) που αρέσκονται να ζουν στους μύθους τους, να πνίγονται στις ψυχώσεις τους και να διαβιώνουν την πραγματικότητά τους μέσα από φαντασίες – με τρόπο απόλυτο και εγωκεντρικό.

 

«Δεν υπάρχει, κύριε, κορωνοϊός, μας φοβίζουν επίτηδες. Έχετε κάποιον συγγενή που να έχει νοσήσει;», μου έλεγε τις προάλλες ένας οδηγός ταξί. Παρεμφερείς «θέσεις» έχω ακούσει και από δεκάδες άλλους συμπολίτες. Από κει και πέρα τι να πεις και τι να υποθέσεις. Και τι, πραγματικά, να πεις, όταν ένας ιεράρχης ανεμίζοντας στα χέρια του -ως ακράδαντο αποδεικτικό στοιχείο της παγκόσμιας συνωμοσίας (της αόρατης διακυβέρνησης;), ένα παλαιό τεύχος του του Αστερίξ στο οποίο, όπως διάβασε στις σελίδες του, ο Οβελίξ προέλεγε για πανδημία κορωνοϊού και μασκοφόρους πολίτες (πόσα θαυμαστικά για την απύθμενη ηλιθιότητα, αλήθεια, πρέπει να μπουν εδώ;). Είχε απόλυτο δίκιο ο Αϊνστάιν που έλεγε «Δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αν και για το σύμπαν δεν είμαι σίγουρος». 

 

Με αυτά και μ’ άλλα πολλά φθάσαμε εδώ που φθάσαμε, να μετράμε καθημερινά δεκάδες νεκρούς. Κι ακόμη χειρότερα θα πάμε, όταν οδηγούμαστε στο σημείο ένα περιοδικό κόμικς να καθίσταται ο οδηγός μας στη φρικώδη καταστάση που ζούμε –που θερίζει ζωές και καταστρέφει οικογένειες. Ώρες ώρες γινόμαστε κωμικός - παιδιάστικος λαός, «Έλληνες αεί παίδες εστέ» (Αιγύπτιος ιερέας προς Σόλωνα) και είναι πραγματικά κρίμα που πνίξαμε σε τόσο λίγο διάστημα την υπευθυνότητα και την σοβαρότητα που δείξαμε τον περασμένο Μάρτιο / Απρίλιο στα κύματα του εφησυχασμού και της βλακείας.  

 

Από την άλλη, το πολιτικό μας σύστημα, δεν πάει πίσω. Ιδιαίτερα η μείζον αξιωματική αντιπολίτευση. Βρήκε πεδίο να αντιπαραταχθεί με τόση σφοδρότητα, λες και χαίρεται που αρρωσταίνει και πεθαίνει ο κόσμος. Λες και ο κορωνοϊός πλήττει μόνο τη χώρα μας και όχι ολόκληρη την ανθρωπότητα. Το πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδος ανέκαθεν ήταν τα εκάστοτε κόμματα της αντιπολιτεύσεως. Ποτέ, ή σπάνιες φορές εάν θέλετε, στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεωνˑ ποτέ δεν συμπαρατάχθηκαν με τις κυβερνήσεις σε πρωτεύοντα θέματα, όπως της εξωτερικής πολιτικής, της αμύνης και της παιδείας. Αλλά και στο θάνατο; Δυστυχώς, ναι! Σχεδόν μισό αιώνα, από την Μεταπολίτευση και μετά, το πολιτικό σύστημα δεν σχεδίασε –πέραν των μπαλωμάτων, ένα εθνικό σύστημα υγείας όπου ο πολίτης να μπορεί να περιθάλπεται με σεβασμό, και να πεθαίνει με αξιοπρέπεια.

 

Προφανώς και η κριτική είναι αναγκαία. Και χρήσιμη στις δημοκρατίες. Και προφανέστατα η σημερινή κυβέρνηση διέπραξε σοβαρά λάθη, είτε εφησυχάζοντας μετά την επιτυχή αντιμετώπιση του πρώτου κύματος της επιδημίας είτε χάνοντας την λεπτή ισορροπία μεταξύ του φονικού νοσήματος και της οικονομίας.

 

Έχει ήδη σχηματιστεί μια «εθνική επιτροπή» για να προετοιμάσει τις φανφάρες, του χρόνου, για τα διακόσια χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Ο σημερινός πρωθυπουργός δεν παίρνει και μια άλλη πρωτοβουλία, να δημιουργήσει και μια δεύτερη «πατριωτική επιτροπή» η οποία θα προπαρασκευάσει ένα αξιοπρεπές σύστημα υγείας για όλους τους

Έλληνες; Θα είναι η καλύτερη αναγνώριση του ιστορικού αγώνα ετούτου του λαού –κατά πολύ ανώτερη των ταγέρ και των πυροτεχνημάτων. Ο Θεός μαζί μας!