Η κυριαρχία του νεο-κυνισμού και της φτήνιας

Μέσα στο γενικότερο κλίμα των ευφημισμών, των συνωνύμων και της ανακάλυψης νέων όρων που περιγράφουν παλιές κακές συνήθειες του δημόσιου χάους που ευθύνεται για τη σημερινή κατάντια της χώρας, ένας νέος όρος φαίνεται να κατισχύει: Ο νεο-κυνισμός. Η καινούργια εκδοχή του παραδοσιακού πολιτικού και κοινωνικού κυνισμού που δεν έχει σαφή ιδεολογική αφετηρία ούτε κομματικό χρώμα. Έχει, όμως, έναυσμα και αυτό είναι η ολοένα και βαθύτερη προσαρμογή των πάντων στο προσωπικό όφελος, στο κέρδος που δεν μετριέται κατ’ ανάγκην σε ευρώ.
Είναι πάμπολλες οι εκδοχές αυτού του νεο-κυνισμού. Και όλες καταλήγουν στη νομιμοποίηση και, εν τέλει, στη συμφιλίωση με όλες τις μορφές της φτήνιας. Στη φτήνια του πολιτικού λόγου, στη φτήνια της αντιμετώπισης των ρημαγμένων ζωών των ανθρώπων, στη φτήνια του πολιτισμού και της κουλτούρας, στη φτήνια του συνολικού επιπέδου της καθημερινής επικοινωνίας.
Oι εικόνες της κατάρρευσης της ελληνικής κοινωνίας δεν εξαντλούνται πλέον στους άστεγους της Πανεπιστημίου ή στους εξαρτημένους στον πεζόδρομο της Νομικής. Είναι στην απαράδεκτη εικόνα της Βουλής, είναι στις ουρές των ανέργων, είναι στα σπίτια των φτωχών, παλαιών και νέων, είναι στα γραμματοκιβώτια όπου στουμπώνονται οι επιστολές από τις Τράπεζες για τις ανείσπρακτες δόσεις των δανείων που δόθηκαν τις καλές εποχές, είναι στα πανεπιστήμια όπου υπό την κάλυψη του ασύλου στριμώχνονται οι λαθρέμποροι τσιγάρων ή βρίσκουν έδαφος και κάλυψη υπό την ομπρέλα της “ελεύθερης διακίνησης των ιδεών” οι τραμπούκικες επιθέσεις σε καθηγητές, είναι στα social media όπου οι χρήστες επιδίδονται σε αλληλοεξοντώσεις, είναι παντού.
Και όλα αυτά συνεπικουρούμενα από την ιδεολογία του νεο-κυνισμού ωθούν τις μαζικές συμπεριφορές να θεωρούν αυτήν την κατάπτωση ως φυσιολογική. Η κουλτούρα του μηδενισμού και της ανοχής στην καταστροφή εξελίσσεται με ραγδαίους ρυθμούς ως κυρίαρχη, mainstream, που λένε. Δημοσιογράφος και ευρωβουλευτής της κυβερνητικής παράταξης ομολογεί δημοσίως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βιάστηκε να έρθει στην εξουσία ενώ θα έπρεπε να περιμένει να ψηφίσουν τα μέτρα οι “προηγούμενοι” για να μην εισπράξει το πολιτικό κόστος. Νεο-κυνισμός είναι αυτό.
Ο υπουργός Οικονομικών παραδέχεται ότι “στοχεύσαμε στη μεσαία τάξη και αυτό ήταν λάθος”, χωρίς να λαμβάνεται κάποιο διορθωτικό μέτρο ανακούφισης του βασικού τροφοδότη των πλεονασμάτων και, φυσικά, εργοδότριας τάξης. Νεο-κυνισμός και αυτό. Η ανεργία φουντώνει και έχει ξεπεράσει το 21% του ενεργού πληθυσμού αλλά επιμένουμε στις ίδιες φοροεισπρακτικές μεθόδους του παρελθόντος μόνο και μόνο για να παρουσιάσουμε πρωτογενή πλεονάσματα ανεξαρτήτως των συνεπειών στην κοινωνία και την οικονομία Νεο-κυνισμός είναι και αυτό. Μέσα ενημέρωσης κινδυνεύουν να κλείσουν τροφοδοτώντας τις λίστες των ανέργων με εκατοντάδες νέους ανέργους αλλά “κλείσαμε τις στρόφιγγες των δανεισμών και οι επιχειρήσεις φούσκες έσκασαν”.
Νεο-κυνισμός είναι και αυτό, ιδίως όταν ισχύει ο συλλογισμός “ο βάρβαρος τρόπος με τον οποίον έπεσε το μαύρο στην ΕΡΤ ήταν πλήγμα στον πλουραλισμό και την πολυφωνία αλλά όταν κινδυνεύει να κλείσει ο ΔΟΛ είναι ένα κάποιο τυχαίο απόγευμα μιας συνηθισμένης ημέρας”, ανεξάρτητα από τις ευθύνες των ιδιοκτητών.
Νεο-κυνισμός είναι και η πλήρης αδιαφορία στις συνέπειες της υιοθέτησης της πεζοδρομιακής γλώσσας ή της ανεπάρκειας στη χρήση της ελληνικής ή της αγγλικής γλώσσας σε υψηλό κυβερνητικό επίπεδο. Το γενικευμένο “δεν τρέχει τίποτα” είναι το πασπαρτού που ανοίγει όλες τις πόρτες στην καθιέρωση της φτήνιας...