Μια απάτη

Υποσχέθηκε τον επουράνιο παράδεισο στη γη. Ήρθε για να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Τελικά απέφερε πολύ μεγαλύτερα δεινά. Για να αποδειχθεί ότι η Οκτωβριανή επανάσταση, ο μαρξισμός – λενινισμός, ήταν η μεγαλύτερη απάτη του 20^ου αιώνος. Για να καταδειχτεί, ότι ο κομμουνισμός, όπως και ο ναζισμός,  επέτρεψε στον άνθρωπο –σύμφωνα με τον Καστοριάδη- να αναμετρήσει την τρέλα και την τραγωδία που είναι ικανός να επιδείξει, και τη σαγήνη που ασκεί η ωμή βία.

Μια ασύλληπτη θηριωδία, δίχως όρια και φραγμούς, ήταν ο κομμουνισμός. Η  βία και η τρομοκρατία ήταν τα εργαλεία εξουσίας στα χέρια παρανοϊκών ανθρώπων τύπου Στάλιν. Αυτή η ιδεολογική ουτοπία – αυταπάτη προκειμένου να επιβιώσει κάπου 70 χρόνια,  χρειάστηκε να μετρήσει κάπου 60 εκατομμύρια θύματα μέσα από μαζικές δολοφονίες, εκκαθαρίσεις, λιμούς, εκτοπισμούς σε γκουλάκ και στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας. Προς τι τόσο αίμα και βία; Προς τι η θυσία τριών γενεών Ρώσων πολιτών;

Κακά τα ψέματα. Το ζητούμενο δεν ήταν η απόκτηση της εξουσίας ώστε να επιτευχθούν συγκεκριμένες αλλαγές, όπως σημειώνει ο Καστοριάδης στο βιβλίο του «Η άνοδος της ασημαντότητας», αλλά να επιτευχθούν οι αλλαγές εκείνες που θα επέτρεπαν την παραμονή στην εξουσία. Και οι αλλαγές δεν ήταν άλλες από «τρομοκρατία για όλους».

Οι προβλέψεις του Μαρξ για την καπιταλιστική ανθρωπότητα διαψεύστηκαν με τον πιο αιματοβαμμένο δυστυχώς τρόπο. Ο πληθυσμός στη μεγάλη του πλειονότητα δεν μετατράπηκε σε βιομηχανικό εργάτη, αλλά σε μισθωτό πληθυσμό. Ούτε, βέβαια, οι αγορές και το νόμισμα εξαλείφθηκαν.

Η Ρωσική επανάσταση οδήγησε στην εγκαθίδρυση ενός νέου τύπου καθεστώτος  εκμετάλλευσης και καταπίεσης όπου μια νέα κυρίαρχη τάξη, η γραφειοκρατία, σχηματίστηκε γύρω από το κομμουνιστικό κόμμα. Μία άκρως συντηρητική υπερπρονομιούχα γραφειοκρατία που απολάμβανε όλα τα αγαθά, στέλνοντας όλους τους υπόλοιπους, τους δύσμοιρους πολίτες, στις ουρές με δελτία για λίγο γάλα και ψωμί.