Καινούργιο φως!

Aς δούμε τον νέο χρόνο με περισσότερη ελπίδα. Άλλωστε, την ξέρουμε την μοίρα μας, «τα δύσκολα είναι η μοίρα μας»

Πάει κι αυτός ο χρόνος. Αλήθεια, πως περνάει ο ήλιος, πως φεύγουν τα φεγγάρια…Δεν ξέρω εάν πρέπει να κάνουμε τον ετήσιο απολογισμό μας ή, εάν θα πρέπει να οπλιστούμε με αισιοδοξία για τις καινούργιες ημέρες που έρχονται. Μεγάλο το δίλημμα κάθε τέτοια εποχή, αλλά, τελικά, όπως κάθε φορά, προσωπικά θα προσπεράσω το παρελθόν γιατί πολύ φοβάμαι μήπως το άθροισμα του είναι μελανό. Και δεν θέλω τέτοιες γιορτινές και άγιες ημέρες να φορτώσω με μαύρο την καρδιά μου. Δεν θα το παρέλθω όμως με αχάριστη συμπεριφορά· δεν μου δώρισε μόνο πίκρες και αγωνίες, αλλά και πολλές γιορτές. Με μεγαλύτερη χαρά αυτή της ζωής. Κάθε μέρα που μένει κανείς ζωντανός είναι και μια γιορτή. Όλοι μας, βλέπετε, κάνουμε το ίδιο λάθος –περισσότερο από όλους εγώ· στους απολογισμούς μας αθροίζουμε μόνο τις αναποδιές μας, αφήνοντας απρόσθετες όλες τις άλλες χαρές. Το «ευχαριστώ» ή το «Δόξα σοι ο Θεός» είναι παντελώς άγνωστα στο λεξιλόγιο μας. Δεν μάθαμε, φαίνεται, να ζούμε τις στιγμές μας και να γοητευόμαστε από αυτές. Δεν ξέρουμε να δεχόμαστε αγάπη από τα αδύνατα και τα ασήμαντα. Και μάθαμε πολύ καλά, με εγωιστικό ερχομό και ψιλικατζίδικη καρδιά, να ναυαγούμε σε τίποτε πικρές σταγόνες, αντί να πλέουμε ευτυχείς σε διπλανούς ωκεανούς γλυκούς σαν το μέλι…     

Αρκετά, λοιπόν, με το παρελθόν, ας το αφήσουμε πίσω να μας ακολουθεί –θέλουμε δεν θέλουμε θα μας συνοδεύει από μόνο του μαζί με τις θύμησες μας, κι ας δούμε τον νέο χρόνο με περισσότερη ελπίδα. Άλλωστε, την ξέρουμε την μοίρα μας, «τα δύσκολα είναι η μοίρα μας». Όμως, σε κάθε περίπτωση «το καλοκαίρι έρχεται. Έρχεται μονάχα για κείνους που ξέρουν να περιμένουν, ξένοιαστοι και γαλήνιοι σαν να ’χανε μπροστά τους την αιωνιότητα» (Ράινερ Μαρία Ρίλκε). Τον ξέρω τον αντίλογο: όταν μια ελπίδα παρακρατάει, γίνεται στο τέλος πόνος και απελπισία. Θα πρέπει να το σχολιάσω; Είπαμε να μην μαυρίσουμε την καρδιά μας χρονιάρες μέρες. Έχουμε όλον το χρόνο μπροστά μας για να το πράξουμε, δεν θα λείψει το «υλικό» -να είστε σίγουροι για αυτό. Τώρα έχουμε όλοι μας ανάγκη από ισχυρές δόσεις εγκαρδιώσεως. Ας είναι και ψευδαισθήσεις, χρειάζονται κι αυτές. Οι άγιες μέρες των Χριστουγέννων μας τις προσφέρουν. Η Γέννηση του Θεανθρώπου, η κάθε γέννηση, είναι η μεγαλειώδης έλευση του φωτός. Του καινούργιου φωτός που –έτσι πρέπει να το βλέπουμε, χαράζει τις ψυχές και γαληνεύει τις καρδιές. «Ο Θεός είναι φως και ο ήλιος μόνο η σκιά του» (Ισίδωρος Ζουργός). Είναι μια ευκαιρία τα Χριστούγεννα, από όπου βρίσκεται κανείς –και με όποιον τρόπο μπορεί, μέσα στις εκκλησιές και στις παραδόσεις, γύρω από το οικογενειακό τραπέζι, με μια κίνηση αλληλεγγύης στον διπλανό του, να πετάξει από πάνω του τις γερασμένες αρρώστιες, να ξαναβρεί τον εαυτό του και με καινούργιες ανάσες να πάρει την ζωή στα χέρια του. Πρέπει να νικήσουμε! «Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος να ν’ ήμερος και να ’ναι άκακος. Λίγο φαΐ, λίγο κρασί, Χριστούγεννα και Ανάσταση» (Οδυσσέας Ελύτης).

Από καρδιάς, καλά Χριστούγεννα –με υγεία και αγάπη στη ζωή σας.