Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024 - 09:32

Βατραχονήσι

Είναι η γειτονιά της τέχνης. Κρυμμένα πίσω από φύλλα ελιάς θα συναντήσεις εργαστήρια ραπτικής, εκθέσεις εικαστικών, γραφεία αρχιτεκτόνων και φυσικά ένα μικρό θεατράκι που γεννήθηκε στις… στάχτες ενός παλιού συνεργείου αυτοκινήτων.

Κάπου πίσω από τη Βασιλέως Κωνσταντίνου, η περιοχή γύρω από την πλατεία Προσκόπων στο Παγκράτι αποκτά μετά από πολλά χρόνια και πάλι χρώματα τέχνης, τα οποία ξεθώριασαν όταν οι «μεγάλοι» θαμώνες της –Σεφέρης, Ελύτης, Γκάτσος, Χορν, Μινωτής– χάθηκαν.

Λίγοι ξέρουν ότι στους παλιούς Αθηναίους το σημείο είναι γνωστό με το όνομα «βατραχονήσι». Και αυτό γιατί μέχρι 100 χρόνια πριν στο σημείο σχηματιζόταν μία νησίδα που περικλειόταν από τον ποταμό Ιλισό με μόνιμους… κατοίκους τα βατράχια. Τα χρόνια πέρασαν και οι ονομασίες «μετακινήθηκαν». Το ίδιο και τα υπέροχα σπιτάκια της εποχής, στα οποία έμεναν κυρίως οι κηπουροί του βασιλικού κήπου και οι φύλακες του Ζαππείου.

Περπατώντας σήμερα στους δρόμους της καταλαβαίνεις γρήγορα ότι τα μαγαζάκια που ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνιά έρχονται να συμπληρώσουν τα «κλασικά» στέκια. Ο πρώτος νέος άνθρωπος που επέλεξε την περιοχή για να ανοίξει το καλλιτεχνικό του εργαστήρι είναι η Ελευθερία Δομένικου. Το ατελιέ μόδας της με το όνομα «Hallelujah» βρίσκεται στην οδό Αρχελάου, όπου η Ελευθερία επιλέγει διαλεχτά υφάσματα και σχεδιάζει ρούχα. Στη συνέχεια, δίνει τα σχέδια σε μοδίστρες, οι οποίες φτιάχνουν στην κυριολεξία κάτι το μοναδικό.

Η Ελευθερία Δομένικου σχεδιάζει στο ατελιέ της "Hallelujah" τη νέα της κολξιόν

«Για εμένα το να έρθω σε αυτή την περιοχή ήταν ένα πείραμα. Ήθελα μία φιλόξενη γειτονιά για να φτιάξω εργαστήριο και έκθεση. Δεν ήξερα αν θα πετύχει. Ο ένας όμως έφερε τον άλλον. Τώρα υπάρχουν δίπλα μου εικαστικοί, αξιόλογοι designers και κόσμος που στηρίζει το αυθεντικό αποτέλεσμα. Το να αγοράζουμε συνέχεια εισαγόμενα είναι σε βάρος μας. Η γειτονιά ξαναζωντάνεψε. Ίσως ένας λόγος που ο κόσμος εκτιμά τη γειτονιά μας είναι ότι το κέντρο έγινε κάποια στιγμή αφιλόξενο για τους Αθηναίους», λέει στην «Boulevard» η κ. Δομένικου.

Η πρώτη φίλη που έκανε η Ελευθερία στην περιοχή είναι η κ. Ελένη Αρβανίτη, κάτοικος στο «βατραχονήσι» από το 1965: «Κάθε πρωί περνάω για να της πω μία αγαπησιάρικη καλημέρα. Η γειτονιά μας άρχισε σταδιακά να αλλάζει από το 2008. Ήρθε καινούργιος κόσμος που με μεράκι άνοιξε διάφορα μαγαζιά. Μου αρέσει που μέχρι αργά το βράδυ υπάρχει ζωή. Αγκαλιάσαμε τους… καινούργιους».

Λίγα μέτρα μακριά από το ατελιέ μόδας «Hallelujah» βρίσκονται ο «νεοαφιχθείς» Μίλτος Κοντογιάννης, διακοσμητής εσωτερικών χώρων, και η «κλασική» φιγούρα της γειτονιάς Άννα Χρονοπούλου, η οποία συνεχίζει τη λειτουργία στεγνοκαθαριστηρίου που… αναπνέει 39 ολόκληρα χρόνια.

Κοινό σημείο αναφοράς για όλους το θεατράκι του ίδιου δρόμου με το όνομα «Skrow» (χαμένος άνθρωπος που αναζητά τον δρόμο του), έμπνευσης του σκηνοθέτη Βασίλη Μαυρογεωργίου. «Ο χώρος ήταν συνεργείο αυτοκινήτων. Μετά έγινε γραφείο εταιρείας με προκάτ και κατόπιν θέατρο. Στην αρχή κάναμε εδώ πρόβες και μετά αρχίσαμε να ανεβάζουμε παραστάσεις. Η τελευταία μας ήταν ο “Καλόγερος” του Μάθιου Γκρέγκορι Λιούις. Το θέατρο μας δίνει ζωή. Και με μεγάλη μας χαρά είδαμε ότι ο κόσμος της περιοχής μάς αγκάλιασε και γεμίζει το θεατράκι. Σιγά σιγά αρχίζει να έρχεται κοινό από άλλα σημεία της πόλης», λέει η Έφη, μία από τις ηθοποιούς του «Skrow». Μετά το τέλος της παράστασης θεατρόφιλοι και ηθοποιοί συνηθίζουν να πίνουν το ποτό τους στο καλόγουστο μπαράκι «Small 8» που βρίσκεται ακριβώς απέναντι. Εκεί είναι που αναλύονται οι φιλοσοφικές ανησυχίες που προέκυψαν από την παράσταση, χωρίς βέβαια να λείπουν και οι χαλαρωτικές κουβέντες αποσυμπίεσης.

"Κλασική" φιγούρα της γειτονιάς η Άννα Χρονοπούλου, η οποία συνεχίζει τη λειτουργία στεγνοκαθαριστηρίθου που άνοιξε το 1977

Για τους λάτρεις του φαγητού και του ποιοτικού ποτού υπάρχουν στέκια, τα οποία έχουν γίνει «must». Στην οδό Αρριανού υπάρχει το εστιατόριο «Μαύρο Πρόβατο», όπου τα τραπεζάκια ξεχειλίζουν από το πεζοδρόμιο και μπορείς να βρεις τραπέζι μόνο αν προνοήσεις να κάνεις κράτηση. Οι γεύσεις του είναι τόσο «δυνατές» που ακόμα και πλούσιοι πελάτες και πολιτικοί στριμώχνονται στις σιδερένιες και για πολλούς άβολες καρέκλες του για να απολαύσουν τα πιάτα του και τη γνήσια ρακή του.

Στη γωνία του ίδιου δρόμου βρίσκεται το αγαπημένο στέκι πολλών κυβερνητικών παραγόντων. Στο «Musique Cafe» -λένε οι πολιτικοί συντάκτες- έχουν γίνει πάμπολλες μεταμεσονύχτιες… συσκέψεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Απαλός φωτισμός, γουστόζικη μουσική και καθαρά ποτά συνθέτουν το σκηνικό. Στους θαμώνες του πάντα προκαλεί εντύπωση κατά τις βραδινές ώρες η θέα του μοδιστράδικου που λειτουργεί ακριβώς απέναντι, καθώς από την ανοιχτή πόρτα του διακρίνεται μία κυρία να ράβει έχοντας αναμμένη μία παλιά λάμπα. Το καλλιτεχνικό εργαστήρι ραπτικής –όπως γράφει και η επιγραφή στην είσοδο– με το όνομα «Ρόδι» λειτουργεί εδώ και 42 χρόνια. Παλιότερα οι πελάτισσες ζητούσαν να ράψουν καινούργια φορέματα, σήμερα ζητούν επιδιορθώσεις. Οι καιροί άλλαξαν, το μεράκι των ανθρώπων στο «Ρόδι» όχι.