Όχλος χασομέρηδων!

Σε αυτή την επικοινωνία μας δεν θα είμαι χαρούμενος, όπως το συνηθίζω κάθε χριστουγεννιάτικο μήνα Δεκέμβριο, και προκαταβολικά ζητώ συγνώμη εάν μικραίνω τίποτε εορταστικές διαθέσεις. 

 

Ο θάνατος που έχει απλωθεί γύρω μας -και που μας απειλεί ανά πάσα στιγμή να μας τυλίξει στα μαύρα του ρούχα, δεν μου επιτρέπει χαρές και γιορτάσια στις κουβέντεςˑ προβληματίζομαι: Μήπως μας πήρε πάλι ο κατήφορος; Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά, αλλά αυτό το «βαρέλι» δεν έχει πάτο; Τρύπιο είναι; Καμία ενσυναίσθηση της πραγματικότητας; Τι άλλο παραπάνω πρέπει να βιώσουμε, απ’ αυτό που ήδη βιώνουμε, ώστε ως Πολιτεία να πορευτούμε σε δρόμους σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης και συμφωνίας συνόλου; Και όταν λέω «Πολιτεία» εννοώ Πολιτικούς και Πολίτες. 

 

Ενώ, λοιπόν, αφανίζεται κόσμος και κοσμάκης, με δεκάδες συνανθρώπους μας να οδηγούνται καθημερινά άψαλτοι, ασαβάνωτοι, αμοιρολόγητοι -λόγω των μέτρων που επιβάλλει η πανδημία, σε ομαδικούς ξερούς τάφους, ούτε καν χλοερούς, εμείς ως Πολιτεία τι κάνουμε; Ανυψώνουμε  ως πρωτεύον θέμα, και ασχολούμαστε με αυτό, είτε ως πολιτική αντιπαράθεση είτε ως  συζήτηση μεταξύ ποπολάρων, την ποδηλατάδα του πρωθυπουργού στην Πάρνηθα και το σπίτι στο Σούνιο του πρώην πρωθυπουργού! Όχι πως δεν είναι προς κριτική και έλεγχο το (κακό) παράδειγμα που δίνει ο πρώτος πολίτης της χώρας, και η υποκρισία ενός αριστερού αρχηγού για την ταπεινή του καταγωγή –που από το συνοικιακό διαμέρισμα της λαϊκής Κυψέλης περνάει στις πολυτελείς θαλαμηγούς και στις ακριβές περιοχές των παράλιων μονοκατοικιών.

 

Αλλά, αυτό είναι το κεφαλαιώδες που μας καίει -στο κάτω κάτω της Γραφής δικά τους είναι τα λεφτά ας ζήσουν όπως θέλουν- ή, οι ζωές που ενταφιάζονται, οι χιλιάδες μελλοθάνατοι και ο θρήνος και ο σπαραγμός σε χιλιάδες ελληνικά σπίτια; Το μαράζι μας, ενώ δίπλα μας σωριάζονται κορμιά, είναι -και ήταν από την πρώτη κιόλας στιγμή, πότε θα ανοίξουν τα κομμωτήρια και τα μαγαζιά της νύχτας; Ο πολιτικός οδυρμός, των όσων θέλουν να ζουν στο παρελθόν, σε φαντασιακό καθεστώς εμφυλίου πολέμου και χούντας -που ολόλυζαν για τις ελευθερίες μας με αφορμή την απαγόρευση της πορείας στην επέτειο του Πολυτεχνείου- αλήθεια, πόσο μεγαλύτερη αξία έχει από το πραγματικό μοιρολόι που ακούγεται από τη διπλανή μας πόρτα; Αν υπάρχει χούντα σήμερα στην Ελλάδα αυτή δεν είναι άλλη, παρά η ημιμάθεια των πολλών που διαλύουν την σκέψη, και η αμάθεια των ολίγων που καταστρέφουν τη χώρα. 

 

Τα χάσαμε (πάλι) τα μέτρα και τα σταθμά. Πολιτικοί και Πολίτες, εν Ελλάδι, κατώτεροι των περιστάσεων. Σα να είχε δίκιο ο Σεφέρης: «όχλος χασομέρηδων που χαζεύει, χλευάζει και προπηλακίζει». Να έχετε την υγειά σας!