Η Άγνοια της Άγνοιας

Περί Φωτός, Ουρανίων Σωμάτων και του Νέου Χειμώνα

To Φως (μαζί με τον Ηλεκτρισμό) είναι έννοιες Πνευματικές (Θεϊκές , αν το προτιμάς).  Όχι μόνο δεν γνωρίζουμε τίποτα (απολύτως) για αυτές,  αλλά (ακόμα χειρότερα) νομίζουμε πως γνωρίζουμε.

Γράφει ο Μάριος Νόττας*

Όντως, η τρέχουσα τεχνολογία ‘χειραγωγεί’ αυτά τα φαινόμενα: Τα μετράει, τα διοδεύει, τα αξιοποιεί στην Παραγωγή, στις Τέχνες και αλλού.  Αλλά τα κατανοεί ;

Οι βασικές ορίζουσες του Φυσικού Κόσμου (όπως η βαρύτητα, ο μαγνητισμός, η ουράνια μηχανική και άλλα) μας είναι παντελώς άγνωστες. Η σχέση μας μαζί τους, είναι αυτή μιας αμοιβάδας με ένα διαστημόπλοιο.  Όπως σου γράφω πιο πάνω, το χειρότερο είναι η άγνοια της άγνοιας και η έπαρση (που άλλωστε διακρίνει το είδος μας –το ανθρώπινο).

Η Ανθρώπινη Επιστήμη, έχει χάρτινα πόδια. Χειρότερα: Καταφεύγει σε ένα ‘φτηνό τρικ’. Εδράζεται όχι πάνω στις ‘Αρχές των Πραγμάτων’ (όπως περίτεχνα μας αφήνει να πιστεύουμε..) αλλά στα ‘παρατηρήσιμα φαινόμενα’, δηλαδή στην κορυφή του παγόβουνου. Η Ατομική Φυσική, π.χ. η Κβαντομηχανική (που τώρα αναπτύσσεται ραγδαία), στην προσπάθεια να εξηγήσει  τις ‘Βασικές Παραδοχές’ (δηλαδή τα θεμέλια της γνώσης των αντίστοιχων πεδίων), φθάνει  μέχρι την παρατήρηση των μικρο-σωματιδίων, των νόμων του ατόμου και των υπατομικών δρώμενων, αδυνατώντας φυσικά να ερμηνεύσει  ‘Γιατί Συμβαίνουν Όσα Παρατηρούνται Εκεί’. Η καλύτερη γνώση, στην καλύτερη περίπτωση, γεννάει νέα ερωτήματα και οδηγεί τον ειλικρινή / φιλό-σοφο επιστήμονα στην διακρίβωση των Όσων Δεν Γνωρίζει.

Αντιλαμβάνεσαι πως η ‘βουτιά στα βαθιά’ είναι Αβυσσαλέα. Και όσο βαθύτερη καθίσταται, τόσο πιο ‘πνευματική’ είναι η προσέγγιση, κατακρημνίζοντας την (μέχρι τότε) κατανόηση των πραγμάτων. Θα σου δώσω δύο κραυγαλέα παραδείγματα:

1. Την διαφορετική συμπεριφορά των ατόμων, όπως τεκμαίρεται  με ‘αδιάσειστες’ επιστημονικές μεθόδους, που, σύμφωνα με τα (επαναλαμβανόμενα)  πειράματα, διαφέρει αναλόγως του κατα πόσο η διαδικασία ‘καταγράφεται’ ή όχι.
2. Την γνωστή σε όλους μας Παραδοχή των επιστημών ζωής και υγείας (Ιατρική, Βιολογία, Χημεία κ.λ.π.) ότι το αποτέλεσμα μιας θεραπείας (μπορεί να) συναρτάται με την αυθυποβολή του ασθενούς πως λαμβάνει ένα ισχυρό φάρμακο.

Στην πρώτη περίπτωση, η ‘νέα’ επιστήμη τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια της παραδοσιακής επιστημονικής Μεθόδου, καθώς ‘βάζει στην εικόνα’ αυτό που οι Λατίνοι Σοφοί είχαν ονομάσει Anima Rerum, την Ψυχή των Πραγμάτων. Αν όχι ‘ψυχή’, τότεσίγουρα μία ακατάληπτη  ‘εφαπτόμενη’ νοημοσύνη.

Στην δεύτερη περίπτωση, το φαινόμενο ‘Placebo’, βάζει στο τραπέζι την πνευματική θεώρηση των πραγμάτων, αυταπόδεικτα και ‘επιστημονικά’:  Η Επιστήμη παραδέχεται πως το θεραπευτικό αποτέλεσμα μπορεί να προκύψει όταν ο ασθενής νομίζει πως είναι υπό θεραπεία. Για αυτό η δεδομένη πρακτική σε όλα τα πειράματα νέων φαρμάκων περιλαμβάνει ‘Ομάδα Ελέγχου’ στην οποία χορηγείται ψευδοφάρμακο.

Το ίδιο συμβαίνει με το Φως. Η ύπαρξή μας, ασυνείδητα, αγαλλιάζει όταν στις πρώτες μέρες του βιολογικού βίου μας εκτιθέμεθα στον  Ήλιο.  Αντίστοιχα ρίγη μας διαπερνούν στην πρώτη έκθεσή μας στον σκοτεινό και περίτεχνα στολισμένο νυκτερινό θόλο. Αυτή η κοσμογονικά ηδονική πρώτη έκθεση στην χρυσή ή ασημένια φωτεινή καταιγίδα υποχωρεί σταδιακά, καθώς η επανάληψη ενός θαύματος δημιουργεί την πλάνη της Γήινης ‘κανονικότητας’. Πλανιόμαστε πως το ‘θαύμα’ είναι λιγότερο από ‘θαύμα’, απλώς επειδή μας παρέχεται άπλετα. Και μένει στον πιο ‘αλαφροΐσκιωτο’ από εμάς, στον Ποιητή (κυρίως), στον αναχωρητή, στον ερημίτη και στις ‘ελαφριές καρδιές’ να ‘σηκώνουν το κεφάλι’ και να προσκυνούν το ακατάληπτο, κολοσσιαίο φαινόμενο, που υποστηρίζει την τόσο εύθραυστη ύπαρξή μας. Με τρόπο βιολογικό, (που γνωρίζουμε και υποτιμούμε), αλλά και με άλλους, σημαντικότερους τρόπους, λεπτοφυείς και καθοριστικούς.

Ξεκίνησα σήμερα να σου γράψω για την Σελήνη. Το υπέροχο, παγωμένο, ουράνιο φαινόμενο, που η καθεστηκυία γνώση θέλει να πιστέψεις πως δεν είναι παρά ένας βράχος  - απολειφάδι (πόσο πιο ‘επιστήμονας’ είναι ο Ποιητής  –και πόσο ανίκανοι για υπέρβαση είμαστε εμείς, όλοι οι άλλοι).

Για να σου γράψω για το Φεγγάρι, όμως, έπρεπε να σου γράψω για το Φως. Στο επόμενο ραντεβού μας ίσως να ‘ιππεύσουμε’ την πιο μυστική – λαμπρή ακτίνα, εκείνη του ρωμαλέου ‘φρέσκου’ Χειμώνα για να θωπεύσουμε το μυστικό που κρύβεται πίσω από το καθεσπερινό φαινόμενο με την περιοδικότητα  των 28 έναστρων ή μη νυκτών.

**Ο Μ.Ν. ‘φορτώνει’ με την ασχήμια που στην επανάληψή της γίνεται ‘αόρατη’ και μοιρολατρικά αποδεκτή. Θεωρώντας τον εαυτό του, την ‘τάξη’ του και τους φίλους του ως μέρος του προβληματος, γράφει για μικρά και μεγάλα εωσφόρα. Σε περιόδους νηφαλιότητας, διευθύνει το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Επικοινωνίας