Πολιτικές αγνωμοσύνες

Η ρήξη Μητσοτάκη - Σαμαρά και ο τραυματισμός της ΝΔ

Τι σου είναι η πολιτική, ένας βάλτος που μέσα απ’ αυτόν ζουν και αναπνέουν τα «βατράχια» της εξουσίας. Και τι περίεργο πράγμα, αυτός ο βάλτος μάς είναι αναγκαίος και χρήσιμος! Είναι σαν το λουλούδι που θέλει κοπριά για να ανθίσει. Βλέπετε, η «πολιτική» και οι «πολιτικοί» καθορίζουν τις ζωές μας,. Για τα πάντα: τι μισθούς θα παίρνουμε, τι φόρους θα πληρώνουμε, τι περίθαλψη θα έχουμε, σε τι δρόμους θα κυκλοφορούμε, πως θα σπουδάζουνε τα παιδιά μας, τι συντάξεις θα έχουμε -ακόμη και ο αέρας που αναπνέουμε αν θα είναι καθαρός ή μολυσμένος! Και αλλοίμονο στον πολίτη που δεν έχει κάποια οικονομική άνεση, είτε από την εργασία του, είτε από την οικογένειά του, είτε από τίποτα πλουσιοπάροχες κληρονομιές, μαύρο φίδι που τον έφαγε. Θα ’ναι η ζωή του αγχωμένη, μια ζωή στη…ζήτα και στην εξάρτηση. Θυμάμαι μια φράση που είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις, που πάρα πολύ μου άρεσε, «για έναν και μόνο λόγο θα ήθελα να έχω στη ζωή μου πολλά χρήματα, για να χαιρετάω όποιον γουστάρω και να στέλνω στο διάβολο όποιον θέλω». Βέβαια, αυτό, κάποιοι το εξέλαβαν διαφορετικά -στην Ελλάδα ζούμε, και το έριξαν στις κομπίνες και στις…αρπαχτές -αλλά αυτό είναι μιας άλλης τάξης συζήτηση.

Τέλος πάντων, τα υψηλά γούστα είναι ακριβά κι ας τα αφήσουμε στην άκρη -δεν είναι για την τσέπη του περισσότερου κόσμου. Αλλά, για να μιλήσω και λίγο πολιτικά (ας πούμε) και να περάσω έτσι στην εσωτερική επικαιρότητα, να θέσω το ερώτημα: Οι αναγκαίοι μας πολιτικοί, ποιο είναι αυτό το περιβάλλον στο οποίο ζουν, αναπνέουν και τρέφονται; Φαντάζομαι πως ήδη το απαντήσατε -αλλά ας προσθέσω κι εγώ τις λεξούλες μου. Μάλλον, πρώτα να δώσω ένα τίτλο στο θέμα που ανοίγω: «Ο αγνώμων του αγνώμονος»!

Παρατηρώ την διαγραφή του πρώην πρωθυπουργού και τέως αρχηγού της ΝΔ, Αντώνη Σαμαρά, από τον νυν αρχηγό του ιδίου κόμματος και νυν πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, και σκέπτομαι: πόσος πολιτικός άβυσσος μπορεί να είναι η ψυχή των πολιτικών μας. Και πάω στα παλιά και η σκέψη μου βρίσκει τον Κώστα Μητσοτάκη (πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού) να αναδεικνύει σε πολιτικό αστέρα πρώτου μεγέθους τον νεαρό τότε Αντώνη Σαμαρά, (πολιτικό παιδί του Ε. Αβέρωφ), αναθέτοντας του σημαντικά υπουργικά  χαρτοφυλάκια. Τρία χρόνια μετά, εκεί στο 1993, ο ευεργετημένος ανέτρεψε τον ευεργέτη του και δραπέτευσε από τη ΝΔ, δημιουργώντας το δικό του κόμμα την «Πολιτική Άνοιξη». Να πάω παραπέρα· όταν οι συγκυρίες παλιννόστησαν στην ΝΔ τον ευεργετημένο και εξελέγη αρχηγός της (2009), διέγραψε από τη ΝΔ την Ντόρα Μπακογιάννη (2010), την κόρη του πάλαι ποτέ ευεργέτη του, επειδή ψήφισε το α΄ Μνημόνιο της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου. Και η μεγάλη κυβίστηση· δύο χρόνια αργότερα, το 2012 -κι ενώ μέχρι τότε ο Α. Σαμαράς ήταν ο επικεφαλής της αντιμνημονιακής ρητορικής- η ΝΔ ψήφισε το β΄ Μνημόνιο της κυβέρνησης Λ. Παπαδήμου, την οποία στήριζε. Κι όσοι βουλευτές της ΝΔ το καταψήφισαν, είκοσι ένας τον αριθμό, ο Α. Σαμαράς τους διέγραψε μέσα σε μια νύχτα από τις τάξεις της ΝΔ. Πότε είχε δίκιο, όταν ως αντιμνημονιακός διέγραφε την μνημονιακή Ντόρα Μπακογιάννη ή, ως μνημονιακός διέγραφε τους είκοσι έναν αντιμνημονιακούς βουλευτές της ΝΔ;

Πάμε στα φρέσκα. Οι κομματικές συγκυρίες το έφεραν έτσι -προφανώς και το συμφέρον του ίδιου- και ο Αντώνης Σαμαράς στήριξε τον γιο του πάλαι ποτέ ευεργέτη του, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, στην ανάρρηση του στην αρχηγία της ΝΔ, το 2016. Τον στήριξε και για την πρωθυπουργία, στις εθνικές εκλογές του 2019. Και σήμερα, ο ευεργετημένος διαγράφη τον ευεργέτη του! Είναι φαίνεται στο χούι των δύο πολιτικών σχολών, του Α. Σαμαρά και της οικογένειας Μητσοτάκη, να πληρώνει η μια την άλλη με το ίδιο νόμισμα. Το νόμισμα της αγνωμοσύνης.

Σε αυτή τη φάση ποιος είχε δίκιο; Φαινομενικά, ο σημερινός αρχηγός της ΝΔ και πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης. Εφόσον ο πρώην πρωθυπουργός και νυν βουλευτής της ΝΔ, Α. Σαμαράς, ασκούσε δριμύτατη κριτική στην κυβερνητική πολιτική, ή οποία είχε πάρει την μορφή της πλήρους αντίθεσης, δεν είχε θέση στο κόμμα. Όποιος κι αν ήταν αρχηγός της ΝΔ, σε ανάλογη περίπτωση, το ίδιο θα έπραττε για έναν πλήρως διαφωνούντα βουλευτή του -κι ας είχε διατελέσει πρωθυπουργός. Μήπως, από την άλλη, η κριτική του Αντώνη Σαμαρά σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, και ιδιαίτερα στις σχέσεις και τις διαφορές μας με την Τουρκία, έχουν κάποια βάση -κι αυτή ήταν η ουσία του όλου θέματος που προέκυψε; Δεν θα διαφωνήσω και ούτε θα αμφισβητήσω τις σοβαρές ανησυχίες του πρώην πρωθυπουργού πάνω σε εθνικά θέματα -οι οποίες όμως δεν είναι μόνο δικές του, αλλά και πολλών άλλων. Ωστόσο, προσώρας δεν έχει κάτι αποδειχθεί. Και εν πάση περιπτώσει, εάν ξέρει κάτι παραπάνω ο Α. Σαμαράς, ας το πει πιο ευθαρσώς -και εάν ήταν τόσο μεγάλη η κυβερνητική εναντίωσή του, θα ήταν προτιμότερο και εντιμότερο να άφηνε το κόμμα, πριν τον…αφήσει το ίδιο.

Πολύ φοβάμαι ότι η ρήξη των δύο ανδρών δεν οφείλεται σε διαφωνίες πάνω σε εθνικά θέματα. Κάποιο «δούναι – λαβείν» δεν ευοδώθηκε, κι έγινε ότι έγινε. Κατά τ’ άλλα, το εμπόριο του πατριωτισμού θα συνεχιστεί εν Ελλάδι –όπως και το γινάτι Μητσοτάκη – Σαμαρά. Η ΝΔ βγαίνει σε κάθε περίπτωση τραυματισμένη, έχουμε να δούμε πολλά έργα ακόμη.