Κυνηγώντας τη σκιά μας

Η κούραση και η φθορά της ελληνικής κοινωνίας είναι πραγματικά πρωτόγνωρη. Κάθε εικοσιτετράωρο που περνά είναι γεμάτο με γκρίζες αποχρώσεις, με τις συλλογικές πνευματικές διάνοιες του τόπου να απουσιάζουν παντελώς από τις ζωές μας. Η κοινωνική αυτοπεποίθηση έχει εξαϋλωθεί, την ώρα που μια κενή περιεχομένου ρητορική κατακλύζει και κατασπαράζει τον εναπομείναντα κοινωνικό ιστό του τόπου.

Λες και όσοι κινούν τα νήματα διακαώς επιζητούν έναν παντοτινά τσακισμένο λαό.

Η παρακμή μεσουρανεί και η ταυτότητά μας απειλείται ευθέως. Νιώθουμε να έχει στερέψει η αξιοπρέπειά μας και ουδείς μάχεται. Δεν παλεύουμε για τα αυτονόητα παρά σπρωχνόμαστε για το ποιος θα βρεθεί στο… πρώτο τραπέζι δίνοντας υπόσταση στις ψεύτικες υποσχέσεις.

Η κρίση, σε ένα βαθμό, ήταν η ελπίδα κάποιων να βγούμε πιο δυνατοί, και κυρίως να καταφέρουμε να ανακτήσουμε την αγάπη και την πίστη μας για τη χώρα. Όμως τα στοιχεία που μας οδήγησαν στον κατήφορο είναι ακόμη ζωντανά και μας σπρώχνουν πιο βαθιά στο σκοτάδι.

Και ας μην ψάχνουμε αστείες δικαιολογίες και ας μη ρίχνουμε το φταίξιμο στους εταίρους και στους δανειστές. Η μάχη των γιγάντων, που διεξάγεται τους τελευταίους μήνες, ανάμεσα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη Γερμανία μόνο την Ελλάδα θα βρει ζημιωμένη. Αυτό, άλλωστε, διατύπωσε, στις αρχές του μήνα, και ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών λέγοντας ότι τελικά ο «κόφτης» που δεν αποκλείεται να ενεργοποιηθεί μέσα στο 2017, θα είναι ο συνδετικός κρίκος που θα κρατήσει τελικά το Ταμείο στο πρόγραμμα. Οι εταίροι θα βρουν τον τρόπο και το πρόγραμμα που τους ταιριάζει και η Ελλάδα δεν αποκλείεται να βρεθεί εκ νέου σε νέο αδιέξοδο, ανίκανη να σχεδιάσει λύσεις και τρόπους για να βγει από το αδιέξοδο.

Αναμφίβολα, οι μήνες που διανύουμε θα είναι σκοτεινοί. Η ήδη τραυματισμένη κυβέρνηση θα ψάχνει τρόπους να κρατηθεί στην εξουσία, όμως όπως όλα δείχνουν ο ΣΥΡΙΖΑ, μέρα με τη μέρα, μήνα με τον μήνα, χάνει ολοένα και περισσότερο την εμπιστοσύνη με τους πολίτες. Η κατάσταση δε θα εκτροχιαστεί με την έναρξη των χιλιάδων πλειστηριασμών (άνω των 3.700 όπως υπολογίζονται έως τα τέλη του 2017), την ώρα που θα αντηχούν στα αυτιά όλων τα συνθήματα τύπου «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη».

Η χαριστική βολή για την κυβέρνηση είναι θέμα χρόνου να δοθεί, με το μέλλον της χώρας να είναι ακόμη πιο αβέβαιο.

Οι κινήσεις αντιπερισπασμού που θα επιδιώξει, από την πλευρά του, ο πρωθυπουργός δεν θα είναι αρκετές ώστε να ανακρούσουν το μένος μιας οργισμένης κοινωνίας, καθώς όλο το προηγούμενο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε την «αυταρχική εκδοχή» άσκησης της εξουσίας. Ο όρος που πρώτος προσδιόρισε ο παγκοσμίου φήμης πολιτικός επιστήμονας S. Finer, σημαίνει ότι ένα κόμμα εξουσίας και ενώ βλέπει να απουσιάζει η κυβερνητική αποτελεσματικότητα καταφεύγει, μεταξύ άλλων, σε θεσμικές παρεμβάσεις, θεσμικές αλλοιώσεις και στρεβλώσεις, περιορίζει την πολυφωνία και διαμορφώνει μια νέα κουλτούρα μέσω του ελέγχου ακόμη και της Δικαιοσύνης.

Η ανησυχία για το αύριο είναι μεγάλη και δυστυχώς όπως όλα δείχνουν οι νέες περιπέτειες είναι μπροστά μας. Φαίνεται πως συνεχίζουμε να κυνηγάμε τη σκιά μας και δεν αποφασίζουμε να κάνουμε το μεγάλο άλμα. Κυβέρνηση και ένας ολόκληρος λαός βολεύεται πάνω στο ίδιο κλαδί που η αντοχή του έχει εξαντληθεί και οι ρωγμές έχουν κάνει την εμφάνισή τους.

Μόνη λύση οι νηφάλιες και ήρεμες φωνές πλαισιωμένες από φιλοπατρία και φιλότιμο, έτοιμες να εφαρμόσουν ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από τα δεινά, αλλά πότε και με ποιους;