Σάββατο, 8 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, 2025 - 17:52

Σκέψεις Γεω - Πολιτικής και Οικονομίας

(..Μα τι πίνεις..;)

Η “απόσταση” είναι μεγάλη τέχνη. Δηλαδή το να “ανυψώνεσαι” για να δεις την ευρύτερη εικόνα, αυτή που δεν φαίνεται «από κάτω». Αν είσαι μάστορας, αφήνεις (και) τον εαυτό σου κάτω, έτσι η εικόνα σε περιλαμβάνει. Ευκολότερο να το λες από το να το κάνεις.

Γράφει ο Αιθεροβάμων*

..Η επικαιρότητα των τελευταίων 8 χρόνων (αλλά και των πρόσφατων 188, το ίδιο είναι) εστιάζει στην Οικονομία και όσα δεινά προκάλεσε σε αυτό τον τόπο η ανεύθυνη διαχείριση (διαχρονική, ή πρόσφατη) όσων διαγκωνίζονται για να “διοικούν” (δηλαδή να παίρνουν αποφάσεις εν ονόματι μιας οργανωμένης -..λέμε τώρα..- κοινωνίας. Τους ξέρεις και ως “πολιτικούς”).

Εύλογο ερώτημα: (Σου δίνω πολλαπλές επιλογές, για να αυτοαξιολογηθείς..)

1: Γιατί “διαγκωνίζονται”;

Α. Είναι Ιδεολόγοι Β. Δεν έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν. Γ. Για τα μάτια της μανούλας τους/καλής τους – Cherchez La Femme. Δ. Σερσέ Να Φαμ.

2. ..Mε δεδομένο πως διαγκωνίζονται για την ψήφο σου..

Α. Αυτοί που ψηφίζεις είναι “θεοί”. Οι άλλοι είναι ‘για τα μπάζα’ Β. Αυτοί που ψηφίζεις είναι για τα μπάζα. Απλώς δεν έχεις καλύτερους. Γ. Κάποιος πρέπει να κάνει τη βρώμικη δουλειά.

3. Αν ήσουν για μια μέρα/μήνα/χρόνο πρωθυπουργός

Α. Τα κολλητάρια σου θα σχημάτιζαν την καλύτερη κυβέρνηση, έβερ ! Β. Θα καταργούσες τις εκλογές και θα αρραβωνιαζόσουν την μικρή αδελφή του Κιμ Γιονγκ Ουν Γ. Θα άφηνες όλα τα λουλούδια ν’ανθίσουν. Κυρίως τις κανναβουριές.

Με αυτή την τελευταία μυρωδάτη σκέψη, ας συνεχίσουμε το ταξίδι στον χωρόχρονο της Ελλάδας του 2017.

..Πριν κανα δυο χρόνια, διάβασα την πιο “πυκνή” γραμμή πολιτικής θεώρησης, στην “Εστία” {είναι μέρος της (πρωϊνής) διαστροφής να διαβάζω τα πρωτοσέλιδα των print media, στην… ταμπλέτα, σούχω ξαναγράψει γι’ αυτό..}

(Σε ελεύθερη μεταφορά..) ..«Ο ρόλος της Δεξιάς είναι να δημιουργεί πλούτο. Της Αριστεράς είναι να τον ανακατανέμει..»

Ο αρθρογράφος έκανε αυτό που σου λέω στην πρώτη παράγραφο. «Ανυψώθηκε». Παρατήρησε. Και απεφάνθη: (Κατά τη δική μου αντίληψη..) «..Όλοι είμαστε σε κάτι καλοί. Η Δεξιά (γενικώς, αλλά και στην Ελλάδα), ως κεφαλαιοκρατικό (καπιταλιστικό) κόμμα, βοηθάει την επιχειρηματικότητα, τις επενδύσεις, την κίνηση των κεφαλαίων και –εν τέλει– την παραγωγή πλούτου. Η Αριστερά, βάσει της δεδηλωμένης ιδεολογίας της, βρίσκει στρεβλή τη “μοιρασιά” με συνέπεια να έρχεται περιοδικώς στην εξουσία για να ανακατανείμει τον σωρευθέντα πλούτο. Το περίφημο “ηθικό πλεονέκτημα”»..

..Εδώ ερχόμαστε στον γνωστό ανέκδοτο σχετικά με την Κόλαση, τον Παράδεισο και τις διαφορετικές εθνικότητες («..Κόλαση είναι ένα μέρος που οι Άγγλοι είναι μάγειροι, οι Ιταλοί στρατιώτες, οι Γερμανοί εραστές κ.λπ. κ.λπ.»)

Στην Ελλάδα των ‘10s, η Αριστερά διοικεί ως ένας «συνεπής» δεξιόστροφος – αντι-κρατιστικός πολιτικός φορέας, ενώ η Δεξιά τον εγκαλεί για αυτές ακριβώς τις πολιτικές, υπερασπιζόμενη τα δίκια των… φτωχότερων και φτωχοποιημένων στρωμάτων. (..Ναι, τον ξέρω τον αντίλογο, όπως όλοι μας. Πάρτο αλλιώς, όμως, και δες το θέμα –και– με αυτό τον φακό..)

Ο “ανυψωμένος” παρατηρητής ΔΕΝ εκπλήσσεται. Ο σοφός Γερμανός γέρων, όταν τελικά “ενέδωσε” στις επιθυμίες των πολλών να «μείνει» η Ελλάδα στο Rich Man’s Club (..γεια σου Patrick James, με τ’άλεγες, δεκαετία ’80..) γνώριζε πως με Σαμαρά “μπροστά” και μια ισχυρή Αριστερή αντιπολίτευση, με συνισταμένες «βεντάλια», από βαρβάτους πανεπιστημιακούς, έως ονειροπόλους αντι-εξουσιαστές, κυβέρνηση ΔΕΝ στέριωνε (ούτε καν σε καιρούς ομαλούς).. Πόσω μάλλον μια κυβέρνηση που θα λειτουργούσε απέναντι σε μια φιλύποπτη Ευρώπη (και λαϊκίστικα ΜΜΕ τύπου Bild) που να απαιτεί (κι άλλες) θυσίες, πριν φανεί φως στο βάθος του τούνελ. Τα υπόλοιπα περί προεδρικών εκλογών κ.λπ. ήταν απλές προφάσεις. Η Δεξιά αποχώρησε περίπου οικειοθελώς, ίσως και με σαρδόνιο χαμόγελο, για τις επερχόμενες “Ημέρες και Έργα” της Αριστεράς.

Σε αυτή τη συγκυρία, η Αμερική και τα ΜΜΕ της “αυτομαστιγώνονται” για τη στάση που κράτησαν (και τη λεγόμενη «αυτο-λογοκρισία») την κρίσιμη περίοδο της “πατριωτικής” υστερίας, αμέσως μετά την αποφράδα 11η Σεπτέμβρη του ‘01. Στάση που σχετίζεται με την απολύτως στημένη εισβολή στο Ιράκ, και τις παγκόσμιες συνέπειες που “κληρονομήθηκαν”. Απότοκο των οποίων είναι η πιο ασταθής εποχή της ανθρωπότητας και η ανεξέλεγκτη δράση της ισλαμικής τρομοκρατίας που μας αγγίζει όλους.

Η Ευρώπη, αντιστοίχως, περνάει τη δική της φάση “ωριμότητας”. Ήδη ανακαλύπτει τα “χαΐρια” των επιλογών της. Πιο διχασμένη (και αντι-γερμανική) από ποτέ, “κλείνει” με τεράστια σπατάλη γεω-πολιτικών θερμίδων το «ελάχιστο» θέμα της Ελλάδας, ενώ το «τέρας» του Brexit και του «Ιtalian Job» (με τέτοιο δημόσιο χρέος, εγώ θα έβαζα και το “blow” πριν από το “job”..), φαντάζει έτοιμο να καταβροχθίσει ό,τι (τελικώς) απομείνει.

..Ως γνήσιος απατεών, κατάφερα, με 700 λέξεις.. 1. Να καμουφλάρω μία γελοία (κυριολεκτικά) εισαγωγή, με έναν σοβαροφανή τίτλο. 2. Να σε βάλω να τις προσπελάσεις (τις 700 λέξεις) με καλαμπουράκια τύπου “ερωτηματολόγιο” 3. Κόντρα στο δημοσιογραφικό good practice, να σε βγάλω το “κύριο πιάτο” στις 4 παραγράφους του επιλόγου. Ελπίζω να σου μείνουν. Τα ξαναλέμε.

*Αιθεροβάμων είναι ο Μάριος Νόττας που όταν δεν… διαλογίζεται, διευθύνει το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Επικοινωνίας