Αλλαγή πολιτικής

 

O Hλίας, σηκώνεται κάθε πρωί για να τρέξει στα κτήματα να τα φροντίσει και να μαζέψει τις ελιές του. Είναι η περίοδος της συγκομιδής της ελιάς και καμία ημέρα δεν πρέπει να πάει χαμένη, ιδιαίτερα δε αν είναι ηλιόλουστη, γιατί ο χρόνος είναι πολύτιμος. Ένα χαλάζι μια έντονη βροχή μπορεί να «παγώσει» την συγκομιδή γιατί απαγορεύεται πέρα από τις δύσκολες συνθήκες, να τινάζεις ελιές με βροχή για να μην πληγώσεις τα δένδρα.

 

Ο Ηλίας, δεν έχει κατέβει στα μπλόκα των αγροτών, όχι γιατί δεν ήθελε να διαμαρτυρηθεί, αλλά γιατί θέλει να μην χάσει τη σοδειά του. Πολύ απλά γιατί πρέπει να ζήσει.

 

Έχετε αναλογιστεί ποτέ πως βγαίνει το λάδι; Τον κόπο που έχει η παραγωγική διαδικασία της ελιάς; Είναι ωραίο να είστε Σαββατόβραδο σε έναν καλό εστιατόριο και να βάζετε φρέσκο λάδι στη σαλάτα, ή να κάθεστε αναπαυτικά στον καναπέ σας μπροστά στο τζάκι στον τέταρτο όροφο της πολυκατοικίας σας στην Αγία Παρασκευή - τυχαία η αναφορά - και να βάζετε λαδάκι στη σαλάτα σας.

 

Ξέρετε πως έφθασε αυτό το λάδι στο πιάτο σας;

 

Έχετε σκεφτεί ότι σήμερα – φέτος τουλάχιστον γιατί και το λάδι έχει «χρηματιστηριακή» τιμή – πωλείται από τον παραγωγό μεταξύ 4 και 5 ευρώ; Δηλαδή ένα λίτρο λάδι έχει την ίδια αξία με δυο καφέδες ή δυο σοκολάτες;

 

Αλήθεια τώρα είναι δίκαιη αυτή η τιμή για τον παραγωγό, για το αληθινό «χρυσάφι» της ελληνικής γης;

 

Ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Έχουμε π.χ. 20 στρέμματα με 400 ρίζες ελιές. Πρέπει να τους βάλουμε λίπασμα τον Ιανουάριο ώστε με τη βροχή να δυναμώσουν τα δένδρα. Μάρτιο και Απρίλιο κλαδεύουμε τις ελιές. Μαζεύουμε τα ξύλα από τα χωράφια, για την θέρμανση «δώρο θεού» πραγματικό και ανασαίνει το δένδρο ώστε να βγάλει νέα κλαριά με καρπό. Η αγωνία έχει ήδη ξεκινήσει για τη νεα σοδειά. Θα βρέξει Απρίλιο και Μάϊο ή όταν ανθίζουν τα δένδρα θα τα «κάψει» κανένας καύσωνας;

 

Σεπτέμβριος, Οκτώβριος νέα προσμονή για βροχές ώστε να μεγαλώσει ο καρπός, διαφορετικά μεγάλος ο κίνδυνος να μαζέψουμε ελάχιστα κιλά λάδι τον χειμώνα.

 

Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι όλα θα πάνε καλά και κατ ευχήν, τέλη Νοεμβρίου αρχές Δεκεμβρίου μαζεύουμε τον καρπό για να τον πάμε στο ελαιοτριβείο να βγει το λάδι.

 

Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να πέσουμε σε καλές ημέρες, παράλληλα να βρούμε και εργάτες γης, πράγμα πολύ δύσκολο στη σημερινή εποχή της …τεχνολογίας.

 

Ενας εργάτης ζητά μεροκάματο 70 με 80 ευρώ.

 

Συνεπώς θέλουμε 4 εργάτες ημερησίως για δέκα ημέρες ώστε να μαζέψουμε καρπό από 400 δένδρα. Ας βάλουμε την ημέρα με 300 ευρώ έξοδα, που κανονικά συμπεριλαμβάνει φαγητό για μεσημέρι, καφέδες και έξοδα βενζίνης και λάδι για τα αλυσοπρίονα. 300 επί 10 ίσων 3000 ευρώ έξοδα στην καλύτερη των περιπτώσεων.

 

Πάμε και στα έσοδα τώρα. Βγάζουμε ας πούμε 2000 κιλά λάδι. Το πουλάμε, αφού κρατήσουμε σίγουρα 100 κιλά για το σπίτι μας. Κάτι μεταξύ 4 με 5 ευρώ το κιλό μας δίνει άθροισμα στα έσοδα κοντά στα 8000 με 9000 ευρώ.

 

Συνεπώς κερδίζουμε 5000 το πολύ 6.000 ευρώ!

 

Μα θα μου πείτε δεν καλλιεργείς μόνο λάδι. Αντε και καλιεργείς και ντομάτες και καλαμπόκια και καρπούζια, αν διαθέτεις άλλες εκτάσεις γης.

 

Εσείς μπορείτε να ζήσετε όλο το χρόνο με 5 έως 10.000 ευρώ; Θα πληρώσετε Εφορία, κινητά, αμάξι, τρακτέρ, φροντιστήρια παιδιών. Μπορείτε αλήθεια;

 

Καταλαβαίνετε γιατί κατά χιλιάδες οι νέοι εγκαταλείπουν την αγροτική γη; Ακόμη κι αυτοί που με ενθουσιασμό καταπιάνονται αρχικά, στη συνέχεια απογοητεύονται. Γιατί να μην γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι να μην δουλεύουν και τα Σαββατοκύριακα.

 

Τι φταίει λοιπόν και η χώρα μας «χάνει» τη γη της σε συνδυασμό με το φρικτό πρόβλημα του δημογραφικού που μαστίζει την Ελλάδα εδώ και 50 χρόνια; Τι μέλλον θα έχουμε;

 

Θα εισάγουμε προϊόντα για να τρώμε; Μήπως η Ελλάδα έπρεπε να ζει από το λάδι της και τον Τουρισμό; Και ποια είναι η ευθύνη της πολιτείας; Ποιες είναι οι πολιτικές που ακολούθησαν Ν.Δ, και ΠΑΣΟΚ που κυβερνούν κατ ουσίαν τη χώρα  μετά την μεταπολίτευση;

 

Μήπως αντί να βοηθήσουν, κατέστρεψαν με λάθος πολιτικές άθελα τους, τους αγρότες;

 

Μήπως ήρθε η ώρα για μια ανασυγκρότηση της στρατηγικής της αγροτικής πολιτικής μας σε συνδυασμό με το Δημογραφικό, σε βάθος 20 ετών, ώστε η χώρα να επανακάμψει και να πρωταγωνιστεί στο εξωτερικό και τις διεθνείς αγορές; Ή απλά θα είμαστε θεατές της συρρίκνωσης της υπαίθρου;

 

Για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, δεν θα ασχοληθώ εδώ, είναι προφανές ότι μιλάμε για μια συνδιαλλαγή κομμάτων και τοπικών παραγόντων με επίκεντρο την ψηφοθηρία και το «μαύρο» χρήμα.

 

Μακάρι το 2026 να μας φέρει ξανά την αισιοδοξία και την ελπίδα…