Σάββατο, 15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, 2025 - 10:10

Το μάθημα από τον “Φειδιππίδειο Άθλο”

Ως εδώ! Πήξαμε στην υποκουλτούρα, στον δήθεν εκσυγχρονισμό και στην αηδία της εικόνας. Κουραστήκαμε με τους Πολάκηδες και τους Σώρρες, τους Αυτιάδες και τις Μενεγάκηδες να μας πετροβολούν κάθε μέρα, υποβαθμίζοντας κάθε λεπτό της ζωής μας. Καταστρέφοντας τα όνειρα και τις φιλοδοξίες μας, φανερά και χωρίς ίχνος ντροπής, που με τα τρικ της δύναμης της πολύχρωμης αλλά κενής εικόνας μας μετατρέπουν σε έναν λαό απολύτως αποχαυνωμένο.
 
Κλειστήκαμε στα αρχοντικά μας, αποκοπήκαμε από τη φύση και καταλήξαμε να έχουμε σύντροφο τη μιζέρια. Θάψαμε τα πιστεύω μας, με τον «Φειδιππίδειο άθλο» να αποτελεί άγνωστη έννοια για έναν λαό που κάποτε η ιστορία και ο πολιτισμός του συνιστούσαν τις βασικές του αξίες.
 
Αλλά ακόμη και όταν ψάχνεις να ενημερωθείς για το αύριο, για το τι σου ξημερώνει και τι σε περιμένει, ώστε να εξοπλιστείς με δύναμη και ψυχή, επικρατεί η απόλυτη απογοήτευση. Πρόσφατο -και όχι τελευταίο- παράδειγμα η άθλια εικόνα που παρουσίασαν οι εκλεκτοί μας συζητώντας στο κοινοβούλιο θέματα διαφθοράς και δικαιοσύνης.
 
Ειρωνείες και αντεγκλήσεις. Πυροτεχνήματα στον αέρα και λόγια εντυπωσιασμού. Τσακωμοί και μια χάβρα, ξεβράζοντας το αβέβαιο μέλλον όλων μας. Αυτοί όμως ανήκουν στην ίδια πατρίδα ή τουλάχιστον έτσι θέλουμε να πιστεύουμε και εδώ είναι το οξύμωρο της όλης κατάστασης.
Πώς και πότε τελικά θα κάτσουν οργανωμένα και με σχέδιο να αποφασίσουν για το καλό της Ελλάδας, αυτού του λαού που του ζητάνε να δώσει και άλλο «φρέσκο» αίμα από όσο του έχει απομείνει;
 
Τελικά έτσι απλά «αθώα» παραπλανηθήκαμε ή είμαστε μια κοινωνία της μετριότητας και κατά άλλους μια μάζα ηλιθίων που δεν αντιδρά, δεν σκέφτεται και δεν οργανώνεται, παρά μόνο στέκει χωρίς να εκφράζεται και να προβληματίζεται παρακολουθώντας με παχυδερμισμό τους εκάστοτε νεκροθάφτες του πολιτισμού μας;
 
Και μιας και μιλήσαμε στην αρχή αυτής της μηνιαίας μας αντάμωσης για τον Φειδιππίδειο άθλο, για τον αρχαίο Αθηναίο δρομέα μεγάλων αποστάσεων, ο οποίος το 490 π.Χ., πριν από τη μάχη του Μαραθώνα, εστάλη στη Σπάρτη να ζητήσει βοήθεια στον πόλεμο που διεξήγαγαν οι Έλληνες με τους Πέρσες, όπως μας λέει ο Ηρόδοτος και τελικά τα κατάφερε μέσα σε μόλις μια μέρα μετά την αναχώρησή του από την Αθήνα, ας μάθουμε ή ας θυμηθούμε ότι δεν ήμασταν ικανοί ούτε από το «Σπάρταθλον» να εμπνευστούμε. Με άλλα λόγια από το 490 π.Χ. έως και το 1982 κανένας Έλληνας, μα ούτε ένας, δεν σκέφτηκε να τιμήσει τον αγώνα των προγόνων μας. Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση έπρεπε το 1982 να έρθουν πέντε αξιωματικοί της βρετανικής αεροπορίας, να τρέξουν και να μαγευτούν από τον υπερμαραθώνιο δρόμου των 245,3 χιλιομέτρων, να σχεδιάσουν τη διαδρομή και να καθιερώσουν τον μαραθώνιο των μαραθωνίων που πλέον η φήμη του είναι παγκόσμια.
 
Μέχρι την επόμενη επίσκεψη, λοιπόν, κάποιων άλλων φιλελλήνων που θα εμπνευστούν και θα αναπαραστήσουν, ζωντανεύοντας τη ναυμαχία της Σαλαμίνας ή τη μάχη των Θερμοπυλών ας συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε τα σκουπίδια της καθημερινότητάς μας.